Манџово

Манџово — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Манџово Виногради
Манџово
Местоположба во областа Манџово Местоположба на Манџово во Општина Свети Врач и Благоевградската област
Координати: 41°30′N 23°23′E
Земја	Бугарија
Област	Благоевградска област
Општина	Свети Врач
Површина
• Вкупна	8.266 км2 (3,192 ми2)
Надм. вис.	&10000000000000391000000391 м
Население (2015)
• Вкупно	51
• Густина	0,0.062/км2 (0,016/ми2)
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)
Пошт. бр.	2822
Повик. бр.	074323

Географија и местоположба

Селото Манџово се наоѓа на 23 километри југоисточно од Свети Врач и на 4 километри од Мелник. Селото се наоѓа на надморска висина од 391 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 8.266 км².

Историја

Според расказите на старите лица, жителите на Манџово потекнуваат од месноста Суракево. Причината за напуштање на областа е чумата што во тоа време владеела во селото. За да се спасат од чумата, луѓето го запалиле селото и се населиле на различни места - Ѕивгелија (сега Зорница), Манчов Чифлик (подоцна Манџово и сега Виногради) и Дере Мислим. За време на нивната економска активност во областа Суракево, која сега се наоѓа на територијата на селото Харсово, мештаните пронашле гробови^[1]. Нема податоци за изградба на погребните места, но остатоци од плочи расфрлани низ теренот укажуваат дека тие се гробови направени од плочи. Со нив се поврзани и надгробните плочи со бисти кои се наоѓаат во музејот во Свети Врач.

Османлиско Царство

Во текот на 19 век, селото е чисто македонско, и припаѓало на Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Аканџали се состоело од 75 куќи од кои 36 жители муслимани и 272 Македонци^[2][3] Црквата „Свети Димитар“ била изградена кон крајот на 18 век и почетокот на 19 век.^[4] Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Манов (Manof) се состоело од 6 семејства и 25 Македонци^[2][5]

Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:

Манџово, чифлик кој се наоѓа на другиот брег на реката спроти Чифлици. Надолу помеѓу двете села тече река. Црквата е грчка. Бројот на куќите е исто со онаа во Чифлици: тие се 40, бугарски^[2][6]

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 300 жители, сите Македонци^[2][7]. Селото било под влијание на Бугарската егзархија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живееле 360 Македонци под врховенството на Бугарската егзархија^[2][8].

Бугарија

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија. Во 1918 година било отворено основно училиште^[9].

До 1934 година името на селото е Маџжово (Манџов, Манчов чифлик)^[10] .

Познати фамилии во селото се: Карадакови, Галинови, Чипови, Ноцкови, Митушеви, Балајанкови, Цирови.

Население[2][11]

Население на Манџово по попис^[11]

Година	1934	1946	1956	1965	1975	1985	1992	2001	2011	2015
Жители	514	654	555	524	351	228	173	124	80	51

Население по возраст
од 2011 година^[12]:

Редовни настани

• Голема Богородица, или последната сабота-недела на месец август.
• Св. Трифун се празнува од сите лозари во селото на 1 февруари.

Личности

Родени

• Атанас Кацулов (1928 - 2017), бугарски лекар
• Валентин Ноцков, свештеник
• Димитар Тонев, директор на Јадрения институт на БАН;
• Илија Вичов, градоначалник на селото
• Љубен Божков, народен пејач.