Шилинг

Шилинг (англиски: shilling) — општо име на голем број западноевропски монети, како и парична единица на голем број земји од XX век. Монета од 1 шилинг, искована во Германија во XIV век, тежела 1,39 г сребро. Во Виртемберг, ковањето на шилингот било запрено по Триесетгодишната војна, во Вирцбург во 1803 г., во Либек во 1789 г., во Хамбург во 1855 г. (1/48 од талирот, од 1725 г. — со апоен од 1 „шилинг“). Во XVII–XIX век се ковале повеќе шилинзи: 32, 16, 12, 8 и 4 шилинзи.^[1][2]

Шилинг, Обединето Кралство, кралицата Викторија, 1853 г. Сребро, тежина 5,64 г.

Во Англија, кралот Хенри VII првпат ковал шилинг (тогаш наречен тестун) во 1502 г. Монетата го добила своето конечно име за време на владеењето на Едвард VI. Шилингот останал во употреба во Англија до 1971 г. (како мала промена еднаква на 1/20 од фунтата или 12 пени). Биле исковани и монети од 2 шилинзи: првично сребро, а од 1947 г. — бакарно-никлени (некое време монетата од 2 шилинзи се нарекувала флорин).

Од XX век, шилингот е парична единица на голем број земји: Австрија (пред воведувањето на еврото во 2002 г.), како и Британска Источна Африка (од 1921 г.) и подоцна прогласената независност на Кенија, Сомалија, Сомалиленд, Танзанија и Уганда.