Romeinse Rijk

Het Romeinse Rijk (Latijn: Imperium Romanum) was van oorsprong een stadstaat op het Italisch schiereiland die zich vanaf de zesde eeuw voor Christus begon uit te breiden en uitgroeide tot een rijk van zo'n zes miljoen vierkante kilometer met 120 miljoen inwoners. Het omvatte op dat moment alle landen rond de Middellandse Zee. Het bereikte zijn grootste omvang onder keizer Trajanus (98 - 117).[1]

Geschiedenis van het Romeinse Rijk

Ca. 753 v.Chr. - 476 n.Chr. Romeins Koninkrijk Ca. 753 - 509 v.Chr. Romeinse Republiek Ca. 509 - 27 v.Chr. Romeinse Keizerrijk Principaat 27 v.Chr. - 284 n.Chr. Dominaat 284 - 395 n.Chr. West-Romeinse Rijk (Val) 395 - 476 Oost-Romeinse Keizerrijk (Val) 395 - 1453

Voor de stad, zie geschiedenis van Rome

Portaal   Romeinse Rijk Portaal   Geschiedenis

Kenmerkend voor het Romeinse Rijk was de grote omvang en de belangrijke rol van steden die onderling verbonden waren met verharde wegen, die ook de snelle verplaatsing van de legioenen naar de legerplaatsen aan de grenzen mogelijk maakten. De economie van het Romeinse Rijk was gebaseerd op landbouw, handel en slavenarbeid, en in de beginperiode de onderwerping van buurvolken en de verovering van nieuwe gebiedsdelen, de zogeheten provincies. Een doorslaggevend moment voor het vestigen van de Romeinse hegemonie in het Middellandse Zeegebied vormden de Punische oorlogen, waarbij de rivaliserende staat Carthago werd uitgeschakeld en verwoest.