Bob Johnson

Robert Johnson (fødd 18. mars 1944) er ein britisk gitarist. Han var tidlegare medlem i det britiske folkrockbandet Steeleye Span frå 1972 til 1977, og igjen frå 1980 til 2001.

Bob Johnson
Fødd	18. mars 1944 (81 år)
Fødestad	London
Død	15. desember 2023
Fødenamn	Robert Johnson
Opphav	Storbritannia
Instrument	gitar
Plateselskap	Chrysalis
Verka som	gitarist

Johnson spelte akustisk og elektrisk gitar og song på albumet til Roger Nicholson i 1972, Nonesuch for Dulcimer, då omtalt som Robert Johnson. Han vart så medlem av det engelske folkrockbandet Steeleye Span i 1972, etter å ha blitt kjend med spelemannen Peter Knight.

Johnson spelte på det fjerde albumet til gruppa, Below the Salt, der han song solovokal på songen «King Henry». I lag med «King Henry» introduserte han mange av dei meir kjende songane deira, som «Thomas the Rhymer», «Alison Gross», «Long Lankin» og «Gaudete».^[1]

Trass i at han song på fleire av songane deira, var han eit noko mindre viktig medlem i bandet. Johnson slutta i Steeleye Span for ei stund i 1977 for å arbeide på eit konseptalbum, The King of Elfland's Daughter, i lag med Peter Knight. Han kom attende i 1980 for å spele inn Sails of Silver. Etter Tim Hart slutta i bandet i 1980, vart Johnson den einaste gitaristen i bandet og tok ei viktigare rolle.

På grunn av helsa si, slutta Johnson i Steeleye Span i 2000, men kom attende året etter for å spele inn Present--The Very Best of Steeleye Span. Han kunne derimot ikkje vere på turnéar og vart errstatta av Ken Nicol. Han har likevel vore involvert i bandet og har skrive somme songar og sunge på seinare studioalbum, som Wintersmith i 2013.