Langdistansebuss

Langdistansebuss er ein buss bygd for å nyttast på lange distansar, som mellom ulike byar. Slike bussar er vanlegvis høgbygde, med bagasjeplass under golvet. Ekspressbussar er som oftast av denne typen.

Langdistansebuss i rute mellom Narvik, Fauske og Tromsø.

Pronto Bus med opna bagasjerom i Roma i 2021.

I norsk lovverk kan bussar nytta som langdistansebuss vera av klasse 2 eller 3.^[1][2] Bussar av klasse 2 kan ha ståplassar i tillegg til sitjeplassar, og har ei øvre fartsgrense på 80 km/h. Bussar av klasse 3 har berre sitjeplassar, og ei fartsgrense på 100 km/h.^[2] Begge typane skal ha setebelte.^[3]

Galleri

Moderne langdistansebussar

• 
  Prevost for 56 passasjerar i Canada
• 
  Mercedes-Benz Tourismo i Berlin i Tyskland
• 
  Toetasjes Neoplan Jumbocruiser
• 
  Kia Granbird Silkroad frå 2015 ved Seoul Motor Show
• 
  Toetasjes Neoplan-bussar på bussruta mellom Oxford og London.
• 
  LAZ-699 i Lviv i Ukraina
• 
  MAZ-251 i Minsk i Belarus
• 
  Hino S'elega i Tokyo i Japan
• 
  ExpressBus Savonlinja Volvo B7R/9700S (no. 792, AAI-840, 2006) ved Jyväskylä busstasjon
• 
  Volvo B9R med Plaxton-kropp driven av National Express
• 
  MAN Lion's coach L
• 
  Irizar i6 på MAN-chassis
• 
  Greyhound Lines MCI 102DL3
• 
  Iveco Bus (Irisbus) Magelys ved Busworld 2007
• 
  Setra S 417 HDH i Mannheim
• 
  Hino Coach Bus ved RMUTT i Pathumthani i Thailand.

Eldre køyretøy coaches

• 
  A Leyland Tiger nytta av Southdown Motor Services i England
• 
  Bedford SB buss frå 1961 eigd av MacBraynes Bus
• 
  Bedford VAL
• 
  Dennis 1931 King Alfred
• 
  Greyhound Lines MCI MC 6 bygd av Motor Coach Industries
• 
  ZIS-127 i Tallinn
• 
  Pullman-buss frå Nairn Transport Company til bruk på ruta mellom Damaskus og Bagdad.