ਵਿਕਰਨ

ਹਿੰਦੂ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਮਹਾਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਵਿਕਾਰਨ (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: विकर्ण) ਤੀਸਰਾ ਕੌਰਵ ਸੀ। ਉਹ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ ਅਤੇ ਗੰਧਾਰੀ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੁਰਯੋਧਨ ਦਾ ਭਰਾ ਸੀ। ਵਿਕਾਰਨ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕੌਰਵਾਂ ਦਾ ਤੀਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨਾਮਵਰ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਤੀਜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹੋਰ ਸਰੋਤਾਂ ਵਿੱਚ, "ਤੀਜਾ-ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ" ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਵਿਕਾਰਨਾ ਗੰਧਾਰੀ ਦੇ 100 ਬੱਚਿਆਂ (ਦੁਰਯੋਧਨ ਅਤੇ ਦੁਸਾਸਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ) ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੈ। ਵਿਕਾਰਨਾ ਹੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਕੌਰਵ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਦੁਰਯੋਧਨ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਪਾਸਾ ਹਾਰਨ ਦੀ ਖੇਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਪਾਂਡਵਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦ੍ਰੋਪਦੀ ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।

ਵਿਕਰਨ
ਜਾਣਕਾਰੀ
ਪਰਵਾਰ	ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ (ਪਿਤਾ) ਗੰਧਾਰੀ (ਮਾਤਾ, ਦੁਰਯੋਧਨ, ਦੁਸ਼ਾਸਨ, ਅਤੇ ੯੭ ਹੋਰ ਭਰਾ), ਦੁਸ਼ਾਲਾ (ਭੈਣ) ਅਤੇ ਯੁਯੁਤਸੁ (ਭਰਾ)
ਜੀਵਨ-ਸੰਗੀ	ਇੰਦੂਮਤੀ ਅਤੇ ਸੁਦੇਸ਼ਨਾਵਤੀ
ਬੱਚੇ	ਜੋਤਸਿਆਨਾ (ਸੁਦੇਸ਼ਨਾਵਤੀ ਤੋਂ), ਦੁਰਗਾ ਅਤੇ 10 ਧੀਆਂ (ਇੰਦੂਮਤੀ ਤੋਂ)

ਮੌਤ

ਦਰਯੋਧਨ ਦੇ ਤੌਖਲਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵਿਕਾਰਨਾ ਕੁਰੂਕਸ਼ੇਤਰ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੁਰਯੋਧਨ ਲਈ ਲੜਦਾ ਹੈ, ਭੀਸ਼ਮ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੌਰਵ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਮਹਾਨ ਯੋਧਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ। ਪੂਰਨਾ ਦੇ ਕੁਝ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਲ ਹਨ। ਯੁੱਧ ਦੇ ਚੌਥੇ ਦਿਨ, ਉਹ ਅਭਿਮਨਿਊ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਯੁੱਧ ਦੇ ਪੰਜਵੇਂ ਦਿਨ, ਉਹ ਪਾਂਡਵ ਪੱਖ ਮਹੀਸਮਤੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੱਤਵੇਂ ਦਿਨ, ਉਹ ਭੀਮ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਿਛੇ ਹੱਟਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਯੁੱਧ ਦੇ ਤੇਰ੍ਹਵੇਂ ਦਿਨ, ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਸੰਸਕਰਣ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਵਿਕਾਰਨ ਜਾਂ ਤਾਂ ਅਭਿਮਨਿਊ ਦੇ ਕਤਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਰਾਹਗੀਰ ਹੈ ਜਾਂ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮ ਭਾਗੀਦਾਰ ਹੈ। ਚੌਦਵੇਂ ਦਿਨ, ਅਰਜੁਨ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੈਦਰਥ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਅਤੇ ਮਾਰਨ ਲਈ, ਦ੍ਰੋਣ ਦੇ ਚੱਕਰਵਯੂਹਾ ਨੂੰ ਆਵਾਗੌਣ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦੁਰਯੋਧਨ ਭੀਮ ਦੀ ਪੇਸ਼ਗੀ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜਦਾ ਹੈ। ਭੀਮ, ਜਿਸ ਨੇ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੱਚੇ-ਜੰਮੇ (100) ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਸੀ, ਵਿਕਾਰ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦਾ ਆਦਮੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਕਾਰਨਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਕਿ ਕੌਰਵਾਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਇੱਕ ਧਿਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤੀ, ਉਹ ਦੁਰਯੋਧਨ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ :

ਉਦੋਂ ਇਹ ਮੇਰਾ ਫਰਜ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਹ ਮੇਰਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ। ਹੇ ਵਾਯੂ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜੋ!

— ਵਿਕਾਰਨਾ ਨੇ ਭੀਮ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ, ^[1]

ਭੀਮ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ; ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕੁਝ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਰਨਾ ਭੀਮ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਭੀਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭੀਮ ਨੇ ਅਫਸੋਸ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ।