Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
3 Batalion Strzelców Sanockich – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP (poczta polowa nr 20).
Odznaka pamiątkowa „Na Podkarpaciu XI 9” | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Dowódcy | |
Pierwszy | |
U schyłku I wojny światowej w listopadzie 1918 rozkazem Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich komendantem 3 Batalionu Strzelców Sanockich został mianowany por. Bronisław Praszałowicz[1].
W pierwszej dekadzie listopada 1918 w Sanoku miejscowy profesor gimnazjalny Michał Urbanek zorganizował tzw. „Pogotowie”, którego dowódcą został były oficer c. i k. armii, ppor. Władysław Zaleski. Członkowie „Pogotowia” rekrutowali się z harcerzy miejscowego hufca oraz uczniów klas starszych. Harcerze i uczniowie uzbrojeni zostali w karabiny. Każdy z nich otrzymał dziesięć naboi. W grudniu 1918 członkowie „Pogotowia” wstąpili do formującego się 3 Batalionu Strzelców Sanockich, złożonego z czterech kompanii piechoty[2]. Początkowo dowódcą formowanego batalionu został kpt. Franciszek Stok, dowódcami kompanii dr Juliusz Zaleski (wyćwiczonej), zaś rekruckiej ppor. Jaśkiewicz, ponadto adiutanturę objął ppor. Niedenthal - Antoni lub Marian[3]. W pierwszych dniach listopada pomocy przy formowaniu 1 kompanii udzielił czeski oficer stacjonującego do tego czasu w Sanoku 54 pułk piechoty, nadpor. Viktor Nopp-Rudolf[4]. Formowanie prowadził ppłk Józef Swoboda[5]. Batalion liczył ok. 500 żołnierzy, podoficerów i oficerów[6]. Na ogólną liczbę batalionu składały się: kompania borysławska jako pierwszy człon formowanego wojska polskiego (dowódca por. Bolesław Czajkowska), grupa ppłk Swobody (22 oficerów, ok. 180 podoficerów szeregowych) rekrutowanych z okolica Krosna, w tym kompania krośnieńska, którą dowodził por. Stanisław Maczek, kompania sanocka (dowódca Leszek Pragłowski)[7].
Pierwotnie jednostka nosiła nazwę „Ochotniczy Batalion Strzelców Sanockich”[8]
Dowództwo nad batalionem w liczbie 500 żołnierzy objął ppłk Swoboda[6]. Żołnierze batalionu walczyli z Ukraińską Armią Halicką, w tym z oddziałami 1 Brygady Ukraińskich Strzelców Siczowych, oraz z ochotnikami ukraińskimi, broniącymi Republiki Komańczańskiej do stycznia 1919[9]. 27 marca 1919 druga kompania walczyła o utrzymanie korytarza kolejowego w Chyrowie oraz brała udział w walkach o odblokowanie Lwowa.
W 1919 batalion był ulokowany w koszarach przy ul. Adama Mickiewicza[10].
III Batalion Strzelców Sanockich wraz ze zorganizowanym w Dębicy batalionem Pułku Piechoty Ziemi Ropczyckiej (dowodzonym przez rotmistrza Łubieńskiego) zapoczątkowały późniejszy II batalion 18 Pułku Piechoty[11].
Powstał „Marsz 3 Batalionu strzelców”, ułożony na melodię pieśni „My, Pierwsza Brygada”, liczący pięć zwrotek oraz refren ze słowami: My batalion trzeci / To sanockie dzieci / Idziem na bój, na krwawy bój / Z wrogiem na bój, na bój, na bój[12].
Oficer batalionu por. dr Juliusz Zaleski był autorem wspomnień jednostki publikowanych w 1919 i 1920 na łamach sanockiego tygodnika „Ziemia Sanocka”[3][13].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.