W XIX w. nazwa pułku ulegała zmianie. Pułk został sformowany w 1808 jako II Schlesisches Husaren-Regiment, następnie nosił nazwy:
od 1816 – 6. Husaren-Regiment (2. Schlesisches),
od 1823 – 6. Husaren-Regiment,
od 1860 – 2. Schlesisches Husaren-Regiment (Nr 6),
od 1861 – 2. Schlesisches Husaren-Regiment Nr 6,
od 1889 – Husaren-Regiment Graf Goetzen (2. Schlesisches) Nr 6.
W końcu XIX wieku 6 Pułk Huzarów był częścią 12. Brygady Kawalerii (dowództwo w Nysie), która wchodziła w skład 12. Dywizji. Natomiast 12. Dywizja była podporządkowana VI Korpusowi Armii (z dowództwem we Wrocławiu).
1808–1812: Ząbkowice Śląskie, Strzegom, Ziębice, Niemcza, Lubin i Wąsosz.
1815–1819: okupacja Francji.
Po 1819: sztab pułku oraz 2., a następnie (od 1857 r.) także 4. szwadron stacjonował w Prudniku. W tym czasie 3. szwadron pozostawał w Głogówku. Pozostałe szwadrony 1. i z czasem utworzony 5. kilkukrotnie przerzucano, lokując je m.in. w Ziębicach, Głubczycach, Głuchołazach, Białej i Grodkowie. Dopiero w 1889 władze wojskowe zdecydowały się skoncentrować 1., 2., 4. i 5. szwadron w Głubczycach; jedynie 3. szwadron pozostał w Głogówku, by ostatecznie w 1894 trafić do Raciborza.
A. Lutogniewski, O garnizonie prudnickim przed rokiem 1945, „Ziemia Prudnicka”, R. 2001.
K. Raszewski, Wspomnienia z własnych przeżyć do końca roku 1920, Poznań [1938].
M. Patelski, Elita śląskiej jazdy. 2. Śląski pułk huzarów hr. Goetzena nr 6 (Husaren-regiment graf Goetzen „2. Schlesisches” nr 6) armii pruskiej i oficerowie w nim służący, w: Studia Historyczno-Wojskowe, t. III, pod red. Tomasza Ciesielskiego, Zabrze 2009.