Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Osjami – część wielkiej bitwy nad Berezyną. Walki polskich pododdziałów Mińskiego pułku strzelców z oddziałami sowieckiej 56 Dywizji Strzelców w czasie majowej ofensywy wojsk Michaiła Tuchaczewskiego w okresie wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna polsko-bolszewicka | |||
Czas |
15 maja 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
pod Osjami[uwaga 1] | ||
Terytorium | |||
Przyczyna | |||
Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Siły | |||
|
W maju 1920, po zajęciu Kijowa i zdobyciu przyczółków mostowych po wschodniej stronie Dniepru, wojska polskie przeszły do obrony. Wódz Naczelny Józef Piłsudski zdawał sobie sprawę z tego, że nie udało mu się rozbić większych sił nieprzyjaciela, a jedynie zmusił je do wycofania się dalej na wschód. Stąd też planował nowe uderzenie, tym razem na północnym odcinku frontu wschodniego[1]. W tym czasie dowódca Frontu Zachodniego Michaił Tuchaczewski grupował wojska na wschodnim brzegu Berezyny i także przygotowywał je do ofensywy[2].
17 maja dowodzenie nad obu armiami przejął gen. Stanisław Szeptycki[3].
Na wschodnim brzegu Berezyny utworzono zgrupowanie uderzeniowe[4]:
Całością sił uderzeniowych dowodził dowódca Frontu Zachodniego Michaił Tuchaczewski[6][7].
14 maja 1920 wojska Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego przeszły do ofensywy[1].
Sowieckie 5. i 56 Dywizje Strzelców z 15 Armii Augusta Korka uderzyły 1 na pozycje 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej gen. Jana Rządkowskiego pod Leplem.
Wieczorem oddziały polskie wycofały się na drugą linię obrony Dzwony – Pyszno – Osieczyszcze. Miński pułk strzelców zajął stanowiska na lewym skrzydle dywizji. Jego I batalion osłaniał odcinek Ostrów – Porówno, a II batalion odcinek Babijbór – Rożki. Odwód pułku stanowił III batalion rozlokowany w Pysznie[8].
Rano 15 maja oddziały 56 Dywizji Strzelców uderzyły na Ostrów. Odparte, odeszły w kierunku Osji bronionych przez 6 kompanię mińskiego pułku strzelców. Powiadomiony o nadciąganiu nieprzyjaciela dowódca III batalionu kpt. Niedźwiedzki, wysłał na zagrożony kierunek 5 i 7 kompanię z zadaniem wciągnięcia przeciwnika w zasadzkę ogniową. Maszerujący bez ubezpieczeń Sowieci weszli w przygotowaną zasadzkę. Na dany sygnał żołnierze 5. i 7 kompanii ukazali się na skrzydłach nieprzyjaciela, a dowódca 6 kompanii zażądał od przeciwnika złożenia broni. Czoło kolumny zaczęło rzucać karabiny, ale dalsze grupy, widząc, że Polacy są znacznie słabsi liczebnie, otworzyły ogień[8][9].
Wówczas 5 i 7 kompania przeszły do ataku spychając zdezorientowanych czerwonoarmistów w stronę Osji pod ogień 6 kompanii. Część Sowietów poddała się, a część rozbiegła po lesie[8][10].
Zwycięstwo pod Osjami tylko na krótko powstrzymała natarcie 56 Dywizji Strzelców. Wieczorem 1 Dywizja Litewsko-Białoruska przystąpiła do odwrotu na linię Berezyny. Po bitwie wzięto do niewoli około dwustu jeńców i zdobyto cztery ckm, a na pobojowisku znaleziono ponad stu poległych i rannych czerwonoarmistów[11]. Straty polskie to kilku lekko rannych[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.