Loading AI tools
polski krytyk literacki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dariusz Roman Pawelec[1], ps. Da-Ro; T.T., Tomasz Trzecieski[2] (ur. 22 sierpnia 1965 roku w Górze Śląskiej) – polski literaturoznawca, teoretyk literatury, wykładowca uniwersytecki, profesor nauk humanistycznych.
Dariusz Pawelec (2019) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: literatura współczesna, teoria literatury[1] | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura |
25 czerwca 2013 |
od 1988 | |
Uczelnia |
Pochodzi z rodziny nauczycielskiej, jest synem Romana Pawelca i Genowefy z domu Sowa[2]. Uczył się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Śląskich w Rybniku w latach 1979–1983[2]. Studiował polonistykę w Uniwersytecie Śląskim w Katowicach do 1988 roku[1], następnie pracował w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej[2]. Od 1988 pracuje na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego, w Zakładzie Poetyki Historycznej i Sztuki Interpretacji. W 1992 roku uzyskał doktorat z literaturoznawstwa, specjalność: historia literatury polskiej na podstawie pracy pt. Reguły organizacji wypowiedzi poetyckiej w wierszach Stanisława Barańczaka (1968-1988) na Uniwersytecie Śląskim[1], która powstała pod kierunkiem prof. Ireneusza Opackiego[3]. W 1994 roku został stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej[2]. Habilitację z literaturoznawstwa przeprowadził 29 listopada 2004 roku w Uniwersytecie Śląskim na podstawie rozprawy pt. Świat jako Ty. Poezja polska wobec adresata w drugiej połowie XX wieku[1]. Od stycznia 2004 jest dyrektorem Biblioteki Uniwersytetu Śląskiego[2], a od stycznia 2006 roku –profesorem Uniwersytetu. Od 2012 roku jest dyrektorem Centrum Informacji Naukowej i Biblioteki Akademickiej w Katowicach[2][4]. 25 czerwca 2013 r. otrzymał nominację profesorską[5] (profesor nauk humanistycznych[1]). Jest dyrektorem Instytutu Literaturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego[3]. Od 2000 roku przewodniczy radzie programowej instytucji Ars Cameralis[3].
Mieszka w Katowicach[2].
W 1987 ożenił się z literaturoznawczynią Joanną Dembińską, ma syna Przemysława (ur. 1989) i córkę Hannę (ur. 1992)[2].
Debiutował w 16. numerze czasopisma „Student” w 1987 roku artykułem pt. Pokolenie izolacji. Na marginesach młodej poezji[2]. Publikował szkice i recenzje w tomach zbiorowych i czasopismach, m.in. „Brulion”, „Twórczość”, „Res Publica”, „Autograf”, „Kresy”, „Nowe Książki”[2]. Autor haseł m.in. w opracowaniu Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny (PWN 2000).
Zajmuje się m.in. poetyką historyczną i sztuką interpretacji, genologią, komunikacją literacką. Bada przede wszystkim poezję polską drugiej połowy XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem „pokolenia '68” oraz nurtu lingwistycznego. Analizował m.in. dzieła Czesława Miłosza, Mirona Białoszewskiego, Stanisława Barańczaka, Adama Zagajewskiego. Autor wstępu do pierwszego oficjalnego, krajowego wydania Zniewolonego umysłu (1989, z wyboru autora książki[6]). Jest edytorem dzieł Witolda Wirpszy[3]. Stworzył koncepcję „adresata możliwego” w poezji[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.