Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dżafar al-Askari (ur. 1887 w Bagdadzie, zm. 29 października 1936 tamże) – iracki wojskowy i polityk.
Data i miejsce urodzenia |
15 września 1887 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 października 1936 |
Minister obrony Iraku | |
Okres |
od 17 maja 1935 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik |
Raszid al-Chaudża |
Następca |
Abd al-Latif Nuri |
Minister spraw zagranicznych Iraku | |
Okres |
od 19 października 1931 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik |
Abd Allah ad-Damludżi |
Następca |
Abd al-Kadir Raszid |
Minister obrony Iraku | |
Okres |
od 23 marca 1930 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik | |
Następca |
Raszid al-Chaudża |
Premier Iraku | |
Okres |
od 21 listopada 1926 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik | |
Następca |
Abd al-Muhsin as-Sadun |
Premier Iraku | |
Okres |
od 22 listopada 1923 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik |
Abd al-Muhsin as-Sadun |
Następca | |
minister obrony Iraku | |
Okres |
od 23 października 1920 |
Przynależność polityczna |
Przymierze Irackie |
Poprzednik |
powstanie funkcji |
Następca |
Nuri as-Sa’id |
generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1904–1936 |
Siły zbrojne |
Armia Osmańska |
Jednostki |
6 Armia |
Główne wojny i bitwy |
I wojna bałkańska, |
Był oficerem w armii Imperium Osmańskiego. Należał do organizacji oficerów arabskich Sprzysiężenie, która w 1913 postanowiła podjąć walkę o uniezależnienie się wilajetów arabskich od Turcji[1]. W czasie powstania arabskiego dołączył do sił dowodzonych przez szarifa Mekki[2].
Wziął udział w tworzeniu struktur nowo powstającego państwa irackiego. Był członkiem irackiej delegacji na iracko-brytyjską konferencję w Kairze w 1921, na której zdecydowano o utworzeniu w Iraku monarchii konstytucyjnej i mianowaniu królem Fajsala I[2]. Al-Askari został pierwszym ministrem obrony nowo powstałego państwa i skłonił ok. 600 oficerów armii tureckiej do przybycia do Iraku i wstąpienia do jego sił zbrojnych. Tym samym wojsko irackie zdominowali arabscy sunnici[2]. W listopadzie 1923 został premierem Iraku. Sprzeciwiał się postanowieniom traktatu brytyjsko-irackiego i gdy jego przyjęcie zostało przez Wielką Brytanię wymuszone w maju 1924, zrezygnował z kierowania rządem[3].
Uważany za znakomitego administratora i rozważnego polityka, w 1926 po raz drugi stanął na czele rządu. Objął również tekę ministra spraw zagranicznych[4]. Jego gabinet upadł dwa lata później z powodu niezdolności rozwiązania problemów wewnętrznych: niepokojów wśród szyitów, nieudanego wdrażania ustawy o powszechnym poborze do wojska, niezadowolenia z powodu rozwoju relacji iracko-brytyjskich. W styczniu 1928 al-Askari sam podał się do dymisji[5]. Dwa lata później wszedł do rządu Nuriego as-Sa’ida jako minister obrony; gabinet upadł po siedmiu miesiącach od utworzenia[6].
Po raz ostatni stanowisko ministerialne objął w 1935, wchodząc do rządu Jasina al-Haszimiego jako minister obrony[7]. W czasie zamachu stanu Bakra Sidkiego bezskutecznie usiłował przekonać zamachowców, by zatrzymali marsz wojsk na stolicę kraju wobec faktu, że król Ghazi I był już gotów przystać na ich żądania i zabronił wiernym sobie siłom stawiania oporu. Sidki uznał jego wystąpienie za próbę uniemożliwienia przejęcia władzy i nakazał jego zabójstwo[8].
Jego szwagrem był Nuri as-Sa’id[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.