Błotnicowate[1] (Hebridae) – rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych z infrarzędu półwodnych. Jedyna rodzina monotypowej nadrodziny Hebroidea[2].
Morfologia
Drobne pluskwiaki o ciele długości od 1,3 do 3,7 mm[3], ale 3 mm przekraczające rzadko[4]. Należą tym samym do najmniejszych pluskwiaków półwodnych. Powierzchnię ciała, z wyjątkiem odnóży i odwłoka pokrywa warstwa mikroskopowych i makroskopowych włosków[3]. Głowa wyposażona jest w przyoczka[3][4] ulokowane u jej nasady, obok oczu złożonych[4]. Przed każdym z przyoczek leży głęboki dołek, któremu po wewnętrznej stronie puszki głowowej odpowiada apodema. Czułki najczęściej są stosunkowo krótkie. Budują je cztery człony, ale u licznych gatunków ostatni z nich jest podzielony błoniastym przewężeniem tak, że czułki wyglądają na pięcioczłonowe. Drugi człon czułków nie jest dłuższy od pierwszego[3]. Kłujka (rostrum) jest cylindryczna, 4-członowa, o nasadzie położonej w głębokiej rynience, utworzonej przez dwie płytki licowe (bucculae). Na przedpleczu obecne dołeczki wyposażone w pory[4]. Tylny brzeg przedplecza jest ścięty[3] i w związku z tym tarczka zwykle jest widoczna[3][4]. Na półpokrywach obecne są dwie żyłki podłużne, których końce łączy żyłka poprzeczna, odgraniczająca przykrywkę od pozbawionej żyłek zakrywki. Międzykrywka jest błoniasta[4]. Para podłużnych żeberek biegnie na spodzie tułowia między biodrami, tworząc rynienkowate zagłębienie, w które wchodzi kłujka w pozycji spoczynkowej. U osobników dorosłych stopy są dwuczłonowe[3][4], ale drugi człon odpowiada scalonym członom drugiemu i trzeciemu innych pluskwiaków półwodnych. Odwłok obu płci ma genitalia osadzone przedwierzchołkowo (anteapikalnie)[3]. Narząd kopulacyjny samców ma paramery drobne i zwykle symetryczne[3][4]. U samic walwy pokładełka są słabo zesklerotyzowane i znacznie uwstecznione. Mają formę bardziej płytkowatą niż u wodziarkowatych[3].
Biologia i ekologia
Owady te zasiedlają pobrzeża wód płynących i stojących oraz mokradeł. Większość występuje wśród nadbrzeżnej roślinności i mchach. Niektóre wyspecjalizowały się życiu na kamieniach w strumieniach i pod wodospadami. Kilka gatunków zamieszkuje pobrzeża wód słonych[3]. Są drapieżne[4]. Jaja składają na powierzchni podłoża, przyczepiając je galaretowatą wydzieliną[3].
Rozprzestrzenienie
Znane ze wszystkich obszarów zoogeograficznych[4], ale największą różnorodność gatunkową osiągają w krainie orientalnej[3]. W Polsce występują 2 gatunki[5] (zobacz: błotnicowate Polski).
Systematyka
Rodzina ta obejmuje ponad 100 opisanych gatunków, zgrupowanych w 12 rodzajach i 2 podrodzinach[6]:
- podrodzina: Hebrinae Amyot & Serville, 1843
- Austrohebrus Andersen & Weir, 2004
- Hebrometra Cobben, 1982
- Hebrus Curtis, 1833
- Lipogomphus Berg, 1879
- Merragata White, 1877
- †Miohebrus Garrouste and Nel, 2010
- Neotimasius Andersen, 1981
- †Stenohebrus J. Polhemus, 1995
- Timasius Distant, 1909
- podrodzina: Hyrcaninae Andersen, 1981
- Hyrcanus Distant, 1910
- Nieserius Zettel, 1999
- podrodzina: incertae sedis
- †Palaeohebrus Martins-Neto 1997[7]
Zapis kopalny rodziny obejmuje 3 gatunki: Palaeohebrus tremembeensis z oligocenu[7] oraz Stenohebrus glaesarius i Miohebrus anderseni z miocenu[8][9].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
