Historia Bułgarii (681–1018)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Historia Bułgarii (681–1018) – historia pierwszego państwa bułgarskiego, istniejącego w latach 681–1018 na Półwyspie Bałkańskim, mającego stolicę najpierw w Plisce, a następnie w Presławiu. W okresie swego największego rozwoju terytorialnego na początku IX wieku zajmowało powierzchnię ok. 400 000 km² i obejmowało w całości tereny dzisiejszej Bułgarii, a częściowo również: Albanii, Czarnogóry, Grecji, Macedonii Północnej, Rumunii, Serbii, Turcji, Ukrainy i Węgier.
681–1018 | |
![]() | |
Stolica | |
---|---|
Ustrój polityczny | |
Typ państwa | |
Pierwszy władca | |
Ostatni władca | |
Powierzchnia • całkowita |
|
Liczba ludności • całkowita • gęstość zaludnienia • narody i grupy etniczne |
|
podbój |
bizantyńskiej prowincji Mezji |
Podbój |
przez Bizancjum |
Religia dominująca |
religia Słowian (do 866) |
Powstało w wyniku najazdu Bułgarów pod wodzą Asparucha na tereny położone na południe od dolnego Dunaju (Mezja), zamieszkiwane przez słowiańskich Sklawinów i Antów. W historii pierwszego państwa bułgarskiego można wyróżnić cztery podstawowe okresy: początki, związane z organizacją podbitych terenów w VII–VIII wieku, rozwój Imperium Bułgarskiego za czasów Kruma i jego następców, apogeum potęgi imperium po przyjęciu chrześcijaństwa w 866 r. oraz stopniowy upadek po śmierci Symeona I. Przez większość okresu swego istnienia państwo to prowadziło wojny z Cesarstwem Bizantyjskim. W 1018 r. zostało podbite przez Bizancjum.
Pierwsi władcy bułgarscy nosili tytuł chana. W 913 r. Symeon I przyjął godność cara, zapoczątkowując tym samym istnienie pierwszego carstwa bułgarskiego.
Oops something went wrong: