Język koreański

Język koreański (kor. 한국어, 조선말) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian. Łącznie na świecie językiem tym posługuje się 77,2 mln ludzi[2], wliczając skupiska użytkowników w Chinach, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Rosji i Kazachstanie[3].

Quick facts: Obszar, Liczba mówiących, Pismo/alfabet, Klas... ▼

한국어 (han’gugŏ)
조선말 (chosŏnmal)

Obszar	Półwysep Koreański[1]
Liczba mówiących	77,2 mln[2]
Pismo/alfabet	hangul, hancha
Klasyfikacja genetyczna
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej)
Status oficjalny
język urzędowy	Korea Północna,  Korea Południowa
Organ regulujący	Narodowy Instytut Języka Koreańskiego↗
UNESCO	1 bezpieczny↗
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-1↗	ko
Kod ISO 639-2↗	kor
Kod ISO 639-3↗	kor
IETF	ko
Glottolog	kore1280
Ethnologue	kor
GOST 7.75–97	коо 330
WALS	kor
SIL	KKN
Występowanie
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku koreańskim Słownik języka koreańskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Quick facts: ... ▼

Zobacz publikację Koreański w Wikibooks

Oryginalny koreański system zapisu – hangul – jest alfabetem sylabicznym i fonetycznym. Coraz rzadziej spotyka się zapis znakami sinokoreańskimi hancha. Większość słów potocznie używanych w języku koreańskim jest pochodzenia rdzennie koreańskiego, jednakże ponad 50% ogólnego słownictwa ma źródła w koreańskim sposobie odczytania znaków chińskich. Koreański charakteryzuje się szykiem wyrazów SOV.