Loading AI tools
polski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Protasiewicz (ur. 5 czerwca 1967 w Brzegu) – polski polityk, poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji, w latach 2004–2014 poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji, a w latach 2012–2014 jego wiceprzewodniczący, w 2024 wicewojewoda dolnośląski.
Jacek Protasiewicz (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1967 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji (2001–2004, 2015–2023), poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji (2004–2014), wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2012–2014), wicewojewoda dolnośląski (2024) |
Partia | |
Małżeństwo |
Patrycja Matusz (2002–2019) |
Syn Henryka i Marii[1]. Z wykształcenia polonista, ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na którym w latach 1989–1991 był przewodniczącym uczelnianej komórki Niezależnego Zrzeszenia Studentów[2]. Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego w województwie wrocławskim, był przewodniczącym tej partii we Wrocławiu. W 1994 kierował kampanią koalicji „Wrocław 2000”, której lider Bogdan Zdrojewski został po wygranych wyborach po raz drugi prezydentem Wrocławia.
Od 1994 należał do Unii Wolności, w 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Kierował strukturami PO w powiecie wrocławskim. Od 1998[3] do 2001 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji.
W wyborach parlamentarnych w 2001 z listy PO uzyskał mandat posła na Sejm w okręgu wrocławskim[4]. Od maja do lipca 2004 był eurodeputowanym V kadencji w ramach delegacji krajowej. W wyborach w 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji z ramienia PO z okręgu dolnośląsko-opolskiego[5]. Przystąpił do grupy Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów. Był szefem sztabu wyborczego Donalda Tuska podczas wyborów prezydenckich w 2005.
W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję w wyborach do PE[6]. Został też członkiem rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Od grudnia 2010 do czerwca 2012 był p.o. przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim. Był szefem sztabu PO w wyborach parlamentarnych w 2011. W styczniu 2012 został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego, pełnił tę funkcję do końca VII kadencji. W październiku 2013 został przewodniczącym PO na Dolnym Śląsku. W 2014 zrezygnował z ubiegania się o europarlamentarną reelekcję po budzącym kontrowersje incydencie na lotnisku we Frankfurcie nad Menem z jego udziałem (konflikcie z niemieckimi funkcjonariuszami)[7]. W 2015 został szefem biura krajowego PO[8].
W wyborach parlamentarnych w tym samym roku wystartował do Sejmu z listy PO w okręgu wrocławskim. Został wybrany na posła VIII kadencji, otrzymując 29 922 głosy[9]. W marcu 2016 odwołany z funkcji przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim[10], a w lipcu tego samego roku wykluczono go z partii[11]. We wrześniu 2016 został przewodniczącym nowo powołanego koła poselskiego Europejscy Demokraci[12]. W następnym miesiącu założył stowarzyszenie o tej samej nazwie (także stanął na jego czele). W listopadzie 2016, w wyniku połączenia jego struktur z Partią Demokratyczną, został członkiem Unii Europejskich Demokratów (był jej pierwszym wiceprzewodniczącym, do 2024 zasiadał w zarządzie partii). W lutym 2018, w wyniku rozwiązania koła poselskiego UED i współtworzenia przez jej posłów wspólnego klubu z Polskim Stronnictwem Ludowym, został wiceprzewodniczącym tego klubu poselskiego[13]. W grudniu 2018 przyłączył się (w wyniku porozumienia trzech partii) do posłów Nowoczesnej, umożliwiając reaktywację klubu poselskiego tego ugrupowania[14]. W czerwcu 2019 powrócił do klubu PSL-UED w związku z połączeniem się klubu Nowoczesnej z klubem PO-KO[15].
W wyborach w tym samym roku otrzymał pierwsze miejsce na liście kandydatów PSL do Sejmu w okręgu wrocławskim (w ramach inicjatywy Koalicja Polska, w skład której weszła UED)[16]. Uzyskał poselską reelekcję, otrzymując 17 618 głosów[17]. Został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego Koalicji Polskiej[18]. W 2023 nie został wybrany na kolejną kadencję, kandydując z ramienia koalicji Trzecia Droga (otrzymał 16 684 głosy)[19]. W styczniu 2024 został powołany na stanowisko drugiego wicewojewody dolnośląskiego[20]. W wyborach w tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego sejmiku[21]. 15 kwietnia 2024 został odwołany z urzędu wicewojewody[22]. Było to reakcją na serię obraźliwych wpisów opublikowanych przez niego na portalu X, od których odcięło się koalicyjne PSL, określając je jako niestosowne[23]. Jacek Protasiewicz opublikował przeprosiny, tłumacząc swoje zachowanie problemami zdrowotnymi[24].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2001 | Platforma Obywatelska | Sejm IV kadencji | nr 3 | 3035 (0,72%)[4] | |
2004 | Parlament Europejski VI kadencji | nr 12 | 92 770 (15,68%)[5] | ||
2009 | Parlament Europejski VII kadencji | 164 898 (23,26%)[6] | |||
2015 | Sejm VIII kadencji | nr 3 | 29 922 (5,72%)[9] | ||
2019 | Polskie Stronnictwo Ludowe | Sejm IX kadencji | 17 618 (2,69%)[17] | ||
2023 | Trzecia Droga | Sejm X kadencji | 16 684 (2,15%)[19] |
Jego żoną była Patrycja Matusz[25], z którą ma syna Piotra[25]. W 2019 małżeństwo zakończyło się rozwodem[25]. Później jego partnerką została studentka prawa i działaczka polityczna (UED, następnie PSL) Daria Brzezicka[26].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.