Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Stachurski (ur. 9 marca 1953 w Gdańsku) – polski kompozytor, poeta, dziennikarz, pedagog.
Urodził się jako najstarszy z trzech synów pochodzącego z Krakowa Stefana Stachurskiego i Stanisławy Wiśniewskiej, Kaszubki z Kłosowa. Ojciec Jerzego zamieszkał na Wybrzeżu po odbyciu trzyletniej zasadniczej służby wojskowej w Marynarce Wojennej, podjął pracę w Stoczni Gdańskiej na Wydziale Prób. Rodzina mieszkała na gdańskich Siedlcach[1].
Absolwent Wydziału Wychowania Muzycznego w Państwowej Szkole Muzycznej II st. w Gdańsku-Wrzeszczu (1976)[2]. Potem kontynuował studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku, którą ukończył w 1980 roku (Wydział Wychowania Muzycznego)[3]. Jest absolwentem Uniwersytetu Gdańskiego (1997). Ukończył również studia podyplomowe w Wyższej Szkole Dziennikarstwa w Gdyni (2003) oraz na Politechnice Gdańskiej - Prawo i Fundusze Unii Europejskiej (2008).
Jako kompozytor zadebiutował w 1968 roku ilustracją muzyczną do sztuki Moliera Grzegorz Dyndała (Teatr Ulicy). Następnie napisał muzykę do kilkunastu spektakli poetyckich opartych na twórczości F.Fenikowskiego, K.I.Gałczyńskiego, H.Poświatowskiej i S.Jesienina. W latach 1973–1975, wspólnie z M.D.Nierzwickim, tworzył kabaret autorski W każdą dziurę.
Jest autorem muzyki do ponad 156 przedstawień teatralnych, które były wykonywane w kraju i za granicą, m.in. w Wielkiej Brytanii, Meksyku, Rosji (dwa przedstawienia w Teatrze Obrazcowa w Moskwie), Hiszpanii, Finlandii, Pakistanie, Niemczech. Jest autorem i współautorem przedstawień Ulica Wyobraźni (1990), Chodzi, chodzi Baj po świecie (1987), Gwiazdy, gwiżdże, muzykanci... oraz Księżyc nad Colorado (1992).
Twórczość muzyczna Stachurskiego pozostaje w ścisłym związku z uprawianą przez niego twórczością poetycką. Obejmuje ona szereg gatunków, z których najliczniej reprezentowane są pieśń i piosenka, do słów własnych:
Formy wokalno-instrumentalne:
Jako poeta zadebiutował w Polskim Radiu Gdańsk w 1973 roku. Potem jego wiersze ukazały się w dwutygodniku studenckim Nowym Medyku, w Tygodniku Kulturalnym i w miesięczniku Pomerania.
W 1976 roku został współzałożycielem Klubu Literackiego Strefy, w którym współredagował arkusze poetyckie początkujących poetów. W latach 1981–85 prowadził cykle koncertów w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku pt. Folklor i region w muzyce polskiej; był inicjatorem Sesji Naukowej pt. Kociewie w muzyce (1982) oraz przygotował do druku opracowania twórczości regionalnej (głównie kaszubskiej).
Jako dziennikarz prasy lokalnej (Tygodnik Szwajcarii Kaszubskiej - Gazeta Kartuska, Głos Kaszub, Kurier Kartuski) początkowo publikował pod pseudonimem Jan Wiśniewski a od 1993 roku jako Wojciech Kreft. Jego zainteresowania dziennikarskie skupiały się na dokumentacji życia codziennego mieszkańców gminy Przodkowo, na wydarzeniach kulturalnych oraz działalności placówek oświatowych w regionie pomorskim.
Jest autorem tomików poezji w języku polskim i kaszubskim:
Do poezji Stachurskiego powstały cykle pieśni z muzyką Kazimierza Guzowskiego, Krzysztofa Olczaka, Benedykta Konowalskiego, Józefa Świdra, Kazimierza Koszykowskiego oraz Andrzeja Wawrykowa.
Piosenki autorskie i muzyka do spektakli poetyckich ukazały się w zbiorach:
Piosenki dla dzieci z muzyką Kazimierza Koszykowskiego w zbiorach:
Jest współautorem tekstów do widowiska plenerowego - światło i dźwięk Wejheropolis z muzyką Cezarego Paciorka (2008)[9] oraz współautorem muzyki do Oratorium Sianowskiego (2009). Jest także współautorem następujących zbiorów:
Za działalność twórczą i pedagogiczną:
W 1978 roku był inicjatorem Konkursu Poetyckiego o tematyce morskiej oraz Konkursu na wiersz o budowie żaglowca „Dar Młodzieży".
Zasiadał w jury konkursów związanych z twórczością regionalną[14].
Był kierownikiem muzycznym i korepetytorem w Miejskim Teatrze „Miniatura” w Gdańsku-Wrzeszczu w latach 1990-2014, dyrektorem Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Czeczewie w latach 1992-2019.
Jest członkiem Związku Literatów Polskich oraz Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS).
Kasety magnetofonowe:
Płyty CD:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.