Loading AI tools
amerykański pianista jazzowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Keith Jarrett (ur. 8 maja 1945 w Allentown)[2] – amerykański pianista, klawesynista i kompozytor muzyki jazzowej i poważnej. Grał w zespole Milesa Davisa, a następnie rozpoczął karierę solową. Jego nagranie i kompozycja – The Köln Concert, jest najlepiej sprzedającą się solową płytą w historii jazzu. Laureat NEA Jazz Masters Award[3] 2014.
Keith Jarrett (1975) | |
Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1945 |
---|---|
Pochodzenie | |
Instrumenty |
fortepian, organy, perkusja, saksofon sopranowy, melodyka |
Gatunki |
jazz (fusion[1], modern creative[1], post-bop[1], jazz orkiestralny[1], progressive jazz[1]), muzyka poważna[1] |
Aktywność |
od 1966 |
Wydawnictwo |
Atlantic, Impulse!, ECM, Universal Classics |
Powiązania |
Gary Peacock, Jack DeJohnette, Paul Motian, Charlie Haden, Art Blakey, Charles Lloyd, Miles Davis, Gary Burton, Dewey Redman, Freddie Hubbard, Airto Moreira, Marion Williams, Kenny Wheeler, Don Jacoby, Dennis Russell Davies, Ralph Towner, Sam Brown |
Strona internetowa |
Urodził się 8 maja 1945 w Allentown w Pensylwanii. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku trzech lat. Swoje pierwsze kompozycje układał już trzy lata później. Muzyczne studia zaczął w Berklee College of Music w Bostonie. Miał wtedy piętnaście lat.
W 1966 dołączył do kwartetu Charlesa Lloyda, jednej z bardziej popularnych formacji międzynarodowej sceny jazzowej. W późnych latach 60. stworzył własne trio z Charliem Hadenem i Paulem Motianem, które w 1972 przerodziło się w kwartet dołączając do składu tenorowego saksofonistę Deweya Redmana. Grupa rozpadła się w 1976. W 1970 Jarrett rozpoczął współpracę z Milesem Davisem, w którego składzie grał wraz z Herbie Hancockiem na instrumentach elektrycznych. Współpraca miała dla Jarretta charakter epizodu – po jej zakończeniu Jarrett wybrał tradycyjny fortepian jako instrument gwarantujący mu pełnię wyrazu. W latach 90. u Jarretta zdiagnozowano zespół chronicznego zmęczenia, które objawia się ciągłym zmęczeniem mięśni. Przez ponad rok nie ruszał się z łóżka. Choroba była tak obezwładniająca, że nie starczało mu sił na rozmowę trwającą ponad 3 minuty. Powoli pokonując chorobę potrafił grać po 10-15 minut, co zaowocowało dziełem The Melody At Night With You (1999). W 2009 nakładem ECM ukazał się trzypłytowy koncertowy album Testament z nagraniami koncertów w Londynie i Paryżu.
Poza graniem w zespole, Jarrett występuje również solo. W 1971 wydał solową płytę Facing You, która była zapowiedzią solowych koncertów. Jeden z nich został nagrany w 1975 roku i opatrzony tytułem The Köln Concert. To jedna z najważniejszych płyt w historii jazzu. Wiele jego koncertów można nazwać mianem „performance”. Jarrett jest bowiem mistrzem improwizacji. Na jednym ze swych solowych koncertów, siedział przez kilka minut przy fortepianie w ciszy. Gdy publiczności zaczynało się robić nieswojo, ktoś krzyknął: „Es-dur!”. Jarrett odpowiedział: „Dziękuję!”, i szybko zaczął w tej tonacji improwizować.
Płyta ta to zapis solowego koncertu, który miał miejsce w 1975 w Kolonii. Na początku nagrania słychać bardzo ciche śmiechy wśród publiczności – improwizacja rozpoczyna się kurantem zegara kolońskiego ratusza.
W latach 70. Keith Jarrett występował i nagrywał wspólnie z saksofonistą Janem Garbarkiem, basistą Palle Danielssonem oraz Jonem Cristensenem w tzw. Kwartecie Europejskim. Nagrał z nimi następujące płyty:
Od 1983 Keith Jarrett współpracuje z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Jackiem DeJohnette’em. Nagrali wiele płyt – głównie wersji koncertowych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.