Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1988 roku w Calgary.
Na igrzyskach w Calgary przeprowadzono 46 konkurencji w 10 dyscyplinach sportowych, czyli o 7 więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1984 roku w Sarajewie. Konkurencjami debiutującymi w igrzyskach olimpijskich były konkursy drużynowe w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, bieg na 5000 metrów kobiet w łyżwiarstwie szybkim oraz supergigant kobiet i mężczyzn w narciarstwie alpejskim. Po 40-letniej przerwie rozegrano również kombinację alpejską kobiet i mężczyzn[1][2][3]. Przeprowadzono również zawody w czterech dyscyplinach pokazowych – curlingu (turnieje kobiet i mężczyzn), narciarstwie dowolnym (jazda po muldach, skoki akrobatyczne i balet na nartach – wszystkie konkurencje wśród kobiet i mężczyzn), short tracku (po pięć biegów kobiet i mężczyzn) i narciarstwie niepełnosprawnych (biegi osób niewidomych z pilotami i slalom gigant osób z amputowanymi kończynami do kolan)[4][5].
W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 1426 sportowców (1111 mężczyzn i 315 kobiet) z 57 narodowych reprezentacji. Dla sześciu państw – Antyli Holenderskich, Fidżi, Guamu, Gwatemali, Jamajki i Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych – występ w Calgary był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Guamu był to ponadto pierwszy start olimpijski, zarówno w letnich i zimowych edycjach igrzysk[6].
Medale wywalczyli reprezentanci 17 państw, co oznacza, że 40 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym[2].
Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej zajęła reprezentacja Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z 11 złotymi, 9 srebrnymi i 9 brązowymi medalami. Był to najlepszy występ tej reprezentacji w zimowych edycjach igrzysk od 1976 roku[7]. Jednocześnie reprezentacja ZSRR, zdobywając 29 medali, ustanowiła nowy rekord liczby medali wywalczonych podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich[8].
Kanada, która po raz drugi była organizatorem igrzysk olimpijskich (wcześniej w 1976 roku odbyły się letnie igrzyska w Montrealu), uzyskała najlepszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od 1932 roku[9]. Dla trzech reprezentacji występ w Calgary był najlepszym w historii zimowych startów – dla Niemieckiej Republiki Demokratycznej były to czwarte zimowe igrzyska z dziewięcioma złotymi medalami[10], dla Szwajcarii był to zarazem najlepszy start w letnich i zimowych igrzyskach od letnich igrzysk w 1948 roku[11], a dla Jugosławii były to drugie zimowe igrzyska z medalami[12].
Reprezentacja Austrii uzyskała najlepszy wynik medalowy na igrzyskach olimpijskich od zimowej edycji w 1964 roku[13]. Po raz pierwszy od igrzysk w Grenoble złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyli reprezentanci Francji[14]. Mistrzem olimpijskim dla tego kraju został alpejczyk Franck Piccard[15]. Najlepsze starty w zimowych igrzyskach od 1972 roku odnotowały zespoły Holandii i Włoch[16][17]. Po raz czwarty igrzyska z medalem olimpijskim zakończył Liechtenstein[18].
Po raz pierwszy ani jednego złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich nie zdobyli reprezentanci Norwegii[19]. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych zaliczyła najsłabszy występ w igrzyskach olimpijskich od 1968 roku, biorąc pod uwagę liczbę złotych medali, i od 1936 roku, licząc sumę wszystkich medali[20]. Występ Wielkiej Brytanii w Calgary był pierwszym od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 startem olimpijskim tej reprezentacji, podczas którego nie zdobyła ona ani jednego medalu[21].
Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Calgary zostało 41 sportowców, spośród których 24 przynajmniej raz zdobyło złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami igrzysk zostali: holenderska panczenistka Yvonne van Gennip i fiński skoczek narciarski Matti Nykänen, którzy wywalczyli po trzy złote medale olimpijskie. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli także: Tamara Tichonowa, Marjo Matikainen i Władimir Smirnow w biegach narciarskich, Walerij Miedwiedcew w biathlonie oraz Karin Enke i Andrea Ehrig-Mitscherlich w łyżwiarstwie szybkim.