Maila Talvio właśc. Maria Mikkola (ur. 17 października 1871 w Hartola[1], zm. 6 stycznia 1951 w Helsinkach[2]) – fińska powieściopisarka i tłumaczka polskiej literatury[1].
Życiorys
Była córką pastora Adolfa Magnusa Wintera i Julii Malwiny Bonsdorf, córki duchownego[1]. Urodziła się jako siódme dziecko. Pseudonim Maila wyniknął z wady wymowy. Późniejsza litaratka nie potrafiła wymówić głoski r[3]. W 1893 roku zawarła związek małżeński z językoznawcą Jooseppim Juliusem Mikkolą, z którym odbywała podróże zagraniczne do krajów Europy wschodniej i centralnej[1].
Pisała realistyczne powieści społeczno-obyczajowe, między innymi związane ze środowiskami miejskiej i wiejskiej biedoty[4].
Tłumaczyła twórczość Henryka Sienkiewicza[4] – jego nowele (Bartek Zwycięzca, Latarnik, Stary Sługa, Za chlebem, Szkice węglem) i powieści (Quo vadis, Na polu chwały, Ogniem i mieczem, Bez dogmatu), Elizy Orzeszkowej, Bolesława Prusa, Stanisława Przybyszewskiego[2].
Dorobek Talvio objął ponad pięździesiąt opublikowanych książek[2]. Na wniosek Polskiej Akademii Literatury, 7 listopada 1936, został Jej nadany Złoty Wawrzyn Akademicki „za zasługi dla dobra literatury”[5]. W 1950 roku otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu Helsińskiego[2].
Publikacje
- 1899 – Niemen virran varsilta (o podróży do Grodna)
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
