Loading AI tools
gatunek gryzonia Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nornik luzytański[8] (Microtus lusitanicus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), występujący w Europie Zachodniej[7][9].
Microtus lusitanicus[1] | |||
(Gerbe, 1879) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj | |||
Gatunek |
nornik luzytański | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] | |||
Zasięg występowania | |||
Nornik luzytański występuje w zachodniej Europie zamieszkując w zależności od podgatunku[10]:
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1879 roku francuski ornitolog Zéphirin Gerbe nadając mu nazwę Arvicola (Microtus) lusitanicus[2]. Holotyp pochodził z Portugalii[9].
M. lusitanicus należy do podrodzaju Terricola i grupy gatunkowej duodecimcostatus[10]. Tworzy grupę siostrzaną z M. duodecimcostatus[10]. Obydwa gatunki nie są w pełni izolowane reprodukcyjnie; badania molekularne pozwoliły odnaleźć historyczną introgresję mtDNA z M. duodecimcostatus do M. lusitanicus, a także zidentyfikowały niedawne mieszańce[10]. Na podstawie wielkości, koloru i stopnia proodoncji rozpoznano do siedmiu podgatunków, ale te cechy są obecnie uważane za kliniczne[10]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[10].
Długość ciała (bez ogona) 80–94 mm, długość ogona 23–31 mm; masa ciała 14–23 g[13].
Jest on spotykany od poziomu morza do 2050 m n.p.m.[7] W osadach jaskiniowych o wieku górnopaleolityczno–neolitycznym w środkowej Portugalii występują szczątki tych gryzoni i pokrewnych norników śródziemnomorskich, które zniknęły z tych terenów[9].
Nornik luzytański występuje na różnorodnych terenach: w naturze zamieszkuje brzegi małych cieków wodnych, lasy kasztanowe i dąbrowy. Występuje także na obszarach przekształconych przez ludzką działalność: na polach, pastwiskach, polach ryżowych i w sadach. Kopie nory w miękkiej, wilgotnej glebie z gęstym poszyciem roślinnym. Średnia liczebność młodych w miocie to 2,2[7]. Gryzoń ten jest dobrym pływakiem, co pomaga mu rozprzestrzeniać się w terenach górskich, przeciętych licznymi strumieniami[9].
Zasięg występowania nornika luzytańskiego jest dość duży, trend zmian jego liczebności nie jest znany, ale uznawany za stabilny; nie występują cykliczne fluktuacje liczebności. Zagęszczenie populacji w sadach sięga 100–200 osobników na hektar, rekordowo nawet ponad 300. Jest on uznawany za szkodnika; jego tępienie może prowadzić do lokalnych spadków populacji. Nie są znane poważne zagrożenia dla tego gatunku. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje nornika luzytańskiego za gatunek najmniejszej troski[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.