Obóz zagłady w Treblince
niemiecki nazistowski obóz zagłady funkcjonujący od lipca 1942 roku do listopada 1943 roku / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Obóz zagłady w Treblince?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Obóz zagłady w Treblince (oficjalnie SS-Sonderkommando Treblinka[1][2], zwyczajowo Treblinka II[2]) – niemiecki nazistowski obóz zagłady funkcjonujący od lipca 1942 roku do listopada 1943 roku na terenie gminy Kosów w powiecie sokołowskim, przy linii kolejowej Siedlce – Sokołów Podlaski – Małkinia, nieopodal wsi i stacji Treblinka, od których pochodzi jego nazwa.
 |
Ten artykuł dotyczy obozu zagłady. Zobacz też: artykuł o obozie pracy w Treblince. |
Narodowy Instytut Dziedzictwa 757 z 22.03.1966 i z 6.03.2006 | |||
 Plan obozu | |||
| Typ | |||
|---|---|---|---|
| Odpowiedzialny | |||
| Rozpoczęcie działalności |
23 lipca 1942 | ||
| Zakończenie działalności |
17 listopada 1943 | ||
| Terytorium | |||
| Miejsce | |||
| Powierzchnia |
20 ha | ||
| Komory gazowe |
9–13 (stacjonarne) | ||
| Liczba więźniów |
przeciętnie 900–1500 | ||
| Narodowość więźniów | |||
| Liczba ofiar |
ok. 800 tys. | ||
| Liczebność personelu |
30–40 Niemców | ||
| Komendanci |
Irmfried Eberl | ||
| Upamiętnienie | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego   Obóz zagłady w Treblince | |||
Położenie na mapie Polski  Obóz zagłady w Treblince | |||
 52°37′51,85″N 22°03′11,01″E | |||
| |||
Obóz został utworzony w ramach akcji „Reinhardt”; prowadzono w nim eksterminację ludności żydowskiej. Niemcy kierowali do niego przede wszystkim transporty z gett w okupowanej Polsce, w tym z getta warszawskiego. Ponadto w Treblince byli mordowani Żydzi austriaccy, czescy, greccy, jugosłowiańscy, niemieccy i słowaccy oraz Romowie i Sinti. Ofiary zabijano w stacjonarnych komorach gazowych przy użyciu gazów spalinowych.
Z transportów wyłączano niewielką liczbę Żydów, przede wszystkim fachowców oraz młodych mężczyzn, których następnie zatrudniano w komandach pracujących na terenie obozu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Więźniowie – docelowo również skazani na śmierć – byli narażeni na głód, choroby oraz bestialstwo strażników. Z czasem w Treblince zawiązała się obozowa konspiracja. 2 sierpnia 1943 roku w obozie wybuchło powstanie, w którego trakcie zbiegło około 400 więźniów (blisko siedemdziesięciu przeżyło wojnę).
Liczba ofiar Treblinki sięgnęła prawdopodobnie ok. 800 tys. osób. Był to największy ośrodek zagłady w Generalnym Gubernatorstwie, a zarazem drugi po Auschwitz-Birkenau w okupowanej Europie.