Tetrachloroeten, tetrachloroetylen, Cl
2C=CCl
2 – organiczny związek chemiczny, pochodna etenu całkowicie podstawiona chlorem (perchloroeten). Jest bezbarwną cieczą o słodkim zapachu. Stosowany do „suchego” prania chemicznego, jako wywabiacz plam i rozpuszczalnik.
Szybkie fakty Nazewnictwo, Wzór sumaryczny ...
Tetrachloroeten
|
Nazewnictwo |
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
tetrachloroeten |
Inne nazwy i oznaczenia |
tetrachloroetylen, czterochloroetylen, perchloroetylen, perchloroeten, czterochlorek etylenu, PCE, PER |
|
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny |
C2Cl4 |
Inne wzory |
Cl 2C=CCl 2 |
Masa molowa |
165,82 g/mol |
Wygląd |
bezbarwna ciecz o eterycznym zapachu[1] |
Identyfikacja |
Numer CAS |
127-18-4 |
PubChem |
31373 |
|
InChI |
InChI=1S/C2Cl4/c3-1(4)2(5)6 |
InChIKey |
CYTYCFOTNPOANT-UHFFFAOYSA-N |
|
Właściwości |
|
Gęstość |
1,6230 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz |
|
Rozpuszczalność w wodzie |
0,273 g/kg (0 °C)[3] 0,286 g/kg (20 °C)[3] 0,380 g/kg (80 °C)[3] |
w innych rozpuszczalnikach |
mieszalny z etanolem, eterem dietylowym i benzenem[2] |
|
Temperatura topnienia |
−22,2 °C[2] |
Temperatura wrzenia |
121,2 °C[2] |
logP |
3,4[4] |
Współczynnik załamania |
1,5059 (589 nm, 20 °C)[2] |
Lepkość |
0,844 mPa·s[5] |
|
|
Niebezpieczeństwa |
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Alfa Aesar [dostęp 2016-08-14] |
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6] |
|
|
Zwroty H |
H351, H411 |
Zwroty P |
P281, P273, P308+P313, P391, P405, P501[1] |
|
Europejskie oznakowanie substancji |
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne |
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6] |
|
|
Szkodliwy (Xn) |
Groźny dla środowiska (N) |
|
|
Zwroty R |
R40, R51/53 |
Zwroty S |
S2, S23, S36/37, S61 |
|
Numer RTECS |
KX3850000 |
Dawka śmiertelna |
LD50 2629 mg/kg (szczur, doustnie)[4] |
Stężenie śmiertelne |
LC50 34,2 g/m³ (szczur, inhalacja, 8 h)[4] |
|
Podobne związki |
Podobne związki |
tetrachloroetan, dichloroeten, trichloroeten, tetrafluoroeten, tetrajodoeten, tetrabromoeten |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Zamknij
Jest prawdopodobnie rakotwórczy dla ludzi (grupa 2A według Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem)[7].
W 1922 roku amerykański lekarz weterynarii, Maurice C. Hall, wykazał skuteczność tetrachloroetylenu w leczeniu ancylostomozy powodowanej przez infestację tęgoryjcem. Terapia tetrachloroetylenem odegrała istotną rolę w zwalczaniu tęgoryjca w Stanach Zjednoczonych i za granicą. Innowacja Halla została okrzyknięta przełomem w dziedzinie medycyny tropikalnej[8][9][10].