Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Calewski (ur. 14 grudnia 1893 w Piekutach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
major kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy oddziału |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 14 grudnia 1893 w ówczesnym powiecie mazowieckim guberni łomżyńskiej jako syn Józefa i Leokadii z Kamieńskich[1]. W 1904 rozpoczął naukę w rosyjskim gimnazjum w Łomży. Z chwilą rozpoczęcia strajku szkolnego przeniósł się do polskiej Szkoły Handlowej w tym samym mieście. W 1908 wyjechał do Rosji, gdzie uczył się prywatnie. W 1911 w Woroneżu zdał maturę.
Należał do Związku Strzeleckiego, a następnie do POW. 5 sierpnia 1915 wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów. Z pułkiem Bieliny przebył całą kampanię 1915/1916. Od 5 lutego do 31 marca 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 puł w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana[2]. Latem tego roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie, a później w Łomży. Następnie służył w Polnische Wehrmacht.
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i przydzielony do 1 pułku szwoleżerów. 27 maja 1920 por. Calewski, będąc dowódcą plutonu kaemów, w dużym stopniu przyczynił się do zdobycia stacji Mielni. Podczas kontrataków nieprzyjaciela wytrwał na wysuniętej placówce w ciężkim obstrzale pociągów pancernych wroga. Wycofał się dopiero z powodu braku amunicji. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
W 1922 ukończył Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu oraz Centralną Szkołę Strzelań w Toruniu. Z dniem 15 sierpnia 1924 został mianowany rotmistrzem. Następnie pełnił służbę w 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie[3][4][5]. Z dniem 15 września 1928 został przeniesiony do Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej na stanowisko adiutanta przybocznego[6][7][8]. 28 stycznia 1931 został przeniesiony do 1 pszw, a 26 marca tego roku do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10]. Pełnił służbę w Dowództwie KOP w Warszawie na stanowisku referenta. 23 marca 1932 został przeniesiony z KOP do 1 pszw z równoczesnym przydziałem do Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych do dnia 30 kwietnia 1932[11][12]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 7. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13][14]. 28 września 1933 został przeniesiony do 26 pułku ułanów wielkopolskich na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego w Łukowie[15][16].
We wrześniu 1939 służył jako zastępca dowódcy Oddziału Kawalerii ppłk. Wisłockiego.
Dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[17]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa w jednym z masowych grobów na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[18].
Był żonaty, miał córkę Ewę Jolantę (ur. 28 października 1931).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.