dzielnica Lublina Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Wieniawa – dzielnica Lublina, położona bezpośrednio na zachód od lubelskiego Śródmieścia. Dawniej samodzielne miasto. Wieniawa uzyskała lokację miejską w 1768 roku, zdegradowana w 1870 roku[5].
| Dzielnica Lublina | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Prawa miejskie |
1768–1870 |
| W granicach Lublina | |
| SIMC |
0955408[3] |
| Powierzchnia |
2,2 km² |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
|
| • gęstość |
5374,09 os./km² |
Położenie na mapie Lublina | |
| 51°15′08″N 22°32′42″E | |
| Strona internetowa | |
Historyczna Wieniawa położona jest na prawym zboczu długiego, silnie rozczłonkowanego (niewielkie suche dolinki) dolnego odcinka rzeki Czechówki. Administracyjnie wydzielona dzielnica Wieniawa jest znacznie większa powierzchniowo. Obejmuje także wierzchowinę lessową z rozległym Miasteczkiem Akademickim i zabudowaniami powojskowymi (rejon skrzyżowania al. Racławickich i al. Kraśnickiej) oraz strefę kolejnego długiego stoku opadającego od ww. wierzchowiny do dna suchej doliny, którego osią obecnie przebiega ul. Głęboka[6].
Wieniawa powstała w 1638 roku na gruntach folwarku Lubomelskie. Została założona przez Leszczyńskich, którzy nadali jej nazwę od swojego herbu[7]. Prawa miejskie uzyskała w 1768 roku[5]. Została lokowana przy prawie samych granicach Lublina. Do 1826 stanowiła własność prywatną. Przestała być miastem 13 stycznia 1870 roku, gdy została włączona do gminy Konopnica[8]. W 1916 roku została włączona do Lublina.
Była typowym sztetlem; zamieszkiwali ją biedni żydowscy rzemieślnicy i handlarze. Nigdy nie wybudowano tam kościoła. Jedynym obiektem sakralnym i jednocześnie murowanym, aż do końca XIX w., była synagoga. Jej główną ulicą była Lubelska (obecnie ul. Stanisława Leszczyńskiego), którą wybrukowano dopiero w 1907. Jedynym powodem było żądanie rosyjskich oficerów z pobliskich Koszar Świętokrzyskich (dzisiaj KUL). Murowane domy zaczęły się pojawiać dopiero przed wybuchem I wojny światowej.
Po 1940, gdy wysiedlono Żydów, hitlerowcy dokonali zatarcia śladów po ich obecności. Zniszczono synagogę i większość domów. Zniknął także, istniejący od XVIII wieku, cmentarz żydowski. Na jego części jeszcze w czasie okupacji wybudowano stadion sportowy. W 1943 Wieniawę ponownie zdewastowano i wysiedlono stamtąd Polaków. Wieniawski rynek i układ ulic zostały zatarte przez nowsze budownictwo. Dawne przedmieście jest obecnie traktowane jako część centrum Lublina.
Z Wieniawy pochodzili przodkowie Henryka i Józefa Wieniawskich, stąd nazwisko.
.png)
Granice administracyjne określa statut dzielnicy uchwalony 19 lutego 2009. Granice Wieniawy tworzą: od północy al. Solidarności, od wschodu ul. Lubomelska – wschodnia granica Ogrodu Saskiego – al. Racławickie – ul. Łopacińskiego – ul. Akademicka, od południa ul. Głęboka, a od zachodu al. Kraśnicka – al. Sikorskiego[9].
Powierzchnia dzielnicy wynosi 2,2 km²[10]. Według stanu na 30 czerwca 2018 na pobyt stały na Wieniawie były zarejestrowane 11 823 osoby[4].
