Loading AI tools
polski duchowny katolicki, biskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Józef Kraszewski (ur. 12 lutego 1922 w Warszawie, zm. 4 kwietnia 2004 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1970–1992, biskup pomocniczy warszawsko-praski w latach 1992–1997, od 1997 biskup pomocniczy senior diecezji warszawsko-praskiej.
Biskup tytularny Horreomargum | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Biskup pomocniczy warszawsko-praski | |||
Okres sprawowania |
1992–1997 | ||
Biskup pomocniczy warszawski | |||
Okres sprawowania |
1970–1992 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
12 marca 1949 | ||
Nominacja biskupia |
5 listopada 1970 | ||
Sakra biskupia |
8 grudnia 1970 | ||
Odznaczenia | |||
Data konsekracji |
8 grudnia 1970 |
---|---|
Miejscowość | |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Józefa[1], kapitana Wojska Polskiego. Jesienią 1942 ukończył szkołę Podchorążych Piechoty KG NSZ ze stopniem kaprala podchorążego, a we wrześniu 1943 wstąpił na I tajny kurs Metropolitalnego Seminarium Duchownego Św. Jana Chrzciciela w Warszawie[2]. Brał udział w powstaniu warszawskim w szeregach Armii Krajowej jako kapelan, mimo że nie przyjął jeszcze święceń kapłańskich. Po wojnie kontynuował studia na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1949. Święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1949 w Warszawie z rąk Stefana Wyszyńskiego.
Pracował jako wikariusz w Lesznie koło Błonia (1949), następnie wikariusz w Piastowie (1949–1952) i w parafii św. Wawrzyńca w Warszawie (1952–1956). W 1954 obronił doktorat z teologii, specjalizując się w teologii dogmatycznej. Uzupełniał studia w Rzymie w latach 1963–1964. Od 1956 był profesorem w Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie, a także prefektem tego seminarium (1956–1964), wicerektorem (1964–1969) i rektorem (1969–1970). Od 1970 był proboszczem parafii Bożego Ciała w Warszawie (przy konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej). Kanonik kapituły metropolitalnej w Warszawie.
5 listopada 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Horreomargum. 8 grudnia 1970 przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 1970–1992 sprawował funkcję wikariusza generalnego archidiecezji warszawskiej. W Episkopacie Polski zajmował stanowiska wiceprzewodniczącego Komisji Maryjnej oraz Komisji Duszpasterstwa Akademickiego. Od 1989 był ogólnopolskim duszpasterzem kombatantów.
25 marca 1992 został przeniesiony na funkcję biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji warszawsko-praskiej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego przeszedł 6 grudnia 1997 w stan spoczynku.
Wśród wielu odznaczeń, jakim go uhonorowano, są Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (nadany przez rząd na wychodźstwie w 1979[3]), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1994 z nadania Lecha Wałęsy[1]), Medal Wojska (czterokrotnie), Krzyż Walecznych i Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego oraz Medal Polonia Mater Nostra Est.
Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.