Loading AI tools
polski kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Mycielski, hr. h. Dołęga (ur. 17 sierpnia 1907 w Przeworsku, zm. 5 sierpnia 1987 w Warszawie) – polski kompozytor, publicysta, pisarz i krytyk muzyczny.
Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1987 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
kompozytor, pisarz, publicysta, krytyk muzyczny |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Urodził się w rodzinie Jana i Marii z Szembeków[1]. Szkołę średnią ukończył w Krakowie, gdzie uczył się muzyki u o. Bernardino Rizziego, włoskiego kompozytora, organisty i dyrygenta chórów. Od 1928, za radą Karola Szymanowskiego, kontynuował edukację muzyczną w École normale de musique w Paryżu u Paula Dukasa i Nadii Boulanger. W 1926 wstąpił do Association des Jeunes Musiciens Polonais (Stowarzyszenie Młodych Muzyków Polskich), stworzonego przez bardzo liczną w tych latach grupę polskich muzyków studiujących w stolicy Francji. W latach 1934–1936 był jego prezesem.
Brał udział w II wojnie światowej: w kampanii wrześniowej i działaniach we Francji w 1940. Jako żołnierz polskiej armii znalazł się w stalagu, następnie został skierowany do przymusowej pracy u niemieckiego rolnika. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski.
W latach 1946–1948 i 1957–1959 współredagował „Ruch Muzyczny”, a od 1960 do 1968 był redaktorem naczelnym tego pisma. Współredagował „Res Facta”, „Rocznik Chopinowski” i „Chopin Studies”. W 1955 opublikował w „Przeglądzie Kulturalnym” artykuł krytykujący izolację polskiej kultury od twórczości kompozytorów w świecie. Po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji opublikował w paryskiej „Kulturze” „List otwarty do muzyków czeskich i słowackich”, za który spotkały go restrykcje ze strony władz PRL: pozbawienie funkcji redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”, objęcie podmiotowym zapisem cenzury i zakaz wyjazdów zagranicznych. W 1974 podpisał wraz z innymi intelektualistami i artystami tzw. "list piętnastu", skierowany do władz PRL z żądaniem udostępnienia Polakom zamieszkałym w ZSRR kontaktu z polską kulturą oraz własnego szkolnictwa. W 1975 podpisał memoriał 59 intelektualistów do władz w związku z projektowanymi zmianami w konstytucji. W 1978 uczestniczył w założeniu nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych, działającego w środowiskach studenckich. Działania te zwróciły na niego uwagę Urzędu Bezpieczeństwa, który obserwował i szykanował go przez długie lata, jako jedną z nielicznych osób ze środowiska muzycznego[2].
Mimo utrudnień stwarzanych mu przez władze w latach 70., jego utwory kilkakrotnie wykonywano na festiwalu Warszawska Jesień, a sam Mycielski wyjeżdżał za granicę oraz publikował w „Ruchu Muzycznym”, m.in. stałe felietony, które wydano (w niewielkim nakładzie) w wersji książkowej.
W latach 1947–1948 i 1952–1954 był wiceprezesem, a w okresie 1948–1949 prezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich (ZKP). Od 1985 do 1987 był członkiem jego prezydium. W latach 1954–1957 i 1960–1983 znajdował się także w składzie Komisji Kwalifikacyjnej ZKP. Od 1983 był członkiem honorowym Związku.
W grudniu 1975 roku był sygnatariuszem protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[3].
Zmarł w Warszawie, lecz został pochowany w Wiśniowej nad Wisłokiem, gdzie w 1988 z inicjatywy Andrzeja Szypuły założono Towarzystwo im. Zygmunta Mycielskiego. W jego ramach powstało w 1990 czasopismo „Kamerton”, koncentrujące się na dokumentacji oraz propagowaniu życia i twórczości kompozytora. Także w 1990 Telewizja Polska zrealizowała film: Zygmunt Mycielski - Szkic do portretu.
Decyzją Zygmunta Mycielskiego jego spuścizna twórcza została zdeponowana u Barbary Zwolskiej-Stęszewskiej i Jana Stęszewskiego w Warszawie. Archiwum zawiera m.in. szkice, rękopisy i wydania kompozycji, piśmiennictwo muzyczne i literackie, obfitą korespondencję oraz unikatowe dzienniki opublikowane w Dzienniku 1960–1969 (Iskry, Warszawa 2001), Dzienniku 1950–1959 (Iskry, Warszawa 1999) oraz Niby dzienniku (Iskry, Warszawa 1998). Dzienniki rzucają nowe światło na biografię Mycielskiego, ujawniając m.in. jego homoseksualizm[4].
Zygmunt Mycielski komponował symfonie, pieśni, balety (Zabawa w Lipinach), utwory kameralne i wokalno-instrumentalne. Jego twórczość muzyczna utrzymana jest głównie w stylistyce neoklasycystycznej.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.