Żuraw indyjski

Żuraw indyjski^[4], antygona indyjska^[5] (Antigone antigone) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae) występujący w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej oraz w północnej Australii.

Żuraw indyjski

Antigone antigone[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	żurawiowe
Rodzina	żurawie
Podrodzina	żurawie
Rodzaj	Antigone
Gatunek	żuraw indyjski
Synonimy
Ardea Antigone Linnaeus, 1758[2] Grus antigone (Linnaeus, 1758)[1]
Podgatunki
A. a. antigone (Linnaeus, 1758) A. a. sharpii (Blanford, 1895) A. a. gillae (Schodde, Blackman & Haffenden, 1989)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Podgatunki i zasięg występowania

Głowa i szyja żurawia indyjskiego

Obecnie wyróżnia się trzy podgatunki żurawia indyjskiego^[2][6]:

• A. antigone antigone (Linnaeus, 1758) – północne Indie, Nepal, Bangladesz
• A. antigone sharpii (Blanford, 1895) – Mjanma, Kambodża, południowy Laos, południowy Wietnam
• A. antigone gillae (Schodde, Blackman & Haffenden, 1989) – północna i północno-wschodnia Australia (głównie Queensland).

Populację z północnych Filipin (która już wymarła) zaliczono do podgatunku A. a. luzonica Hachisuka, 1940, obecnie zwykle traktowanego jako synonim A. a. sharpii. Badania genetyczne, których wyniki opublikowano w 2020, sugerują, że faktycznie może to być odrębny podgatunek^[6].

Morfologia

Wygląd

Upierzenie popielatoszare z prawie nagą głową, której górna część jest biaława, a pozostała część, gardło i górna część szyi w charakterystycznym, czerwonym kolorze. Podgatunek nominatywny ma białą środkową część szyi i lotki trzeciego rzędu; jest największym z podgatunków, sharpii jest mniejszy, a gillae najmniejszy. Tęczówka pomarańczowa^[2].

Żuraw indyjski jest najwyższym z wszystkich gatunków ptaków latających^[2].

Średnie wymiary

• Długość ciała – 152–176 cm^[2]
• Rozpiętość skrzydeł – 220–280 cm^[2]
• Masa ciała – 6,8–12,2 kg (podgatunek nominatywny), 5,4–8,4 kg (sharpii), 5,2–8,4 kg (gillae)^[2]

Ekologia i zachowanie

Jajo z kolekcji muzealnej

Biotop

Tereny podmokłe, przerzedzone lasy.

Pożywienie

Żywi się małymi gryzoniami, rybami, płazami, dużymi owadami, a także roślinami wodnymi. Żeruje w niewielkich stadach.

Rozmnażanie

Żurawie indyjskie łączą się ze sobą na całe życie. W okresie godowym para wykonuje charakterystyczny taniec. Gniazdo budują na niewielkich wysepkach, po czym samica składa w nim 2 jaja. Pisklęta usamodzielniają się po 85–100 dniach, dojrzałość płciową uzyskują w wieku 2 lat.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 roku klasyfikuje żurawia indyjskiego jako gatunek narażony (VU, Vulnerable). Liczebność populacji w 2005 roku była szacowana na 13–15 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy^[3][7].