Aguja wielka

Aguja wielka^[4], aguja^[5] (Geranoaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Aguja wielka

Geranoaetus melanoleucus[1]
(Vieillot, 1819)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Geranoaetus
Gatunek	aguja wielka
Synonimy
Spizaetus melanoleucus Vieillot, 1819[2]
Podgatunki
G. m. australis Swann, 1922 G. m. melanoleucus (Vieillot, 1819)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Podgatunki i zasięg występowania

Aguja wielka zamieszkuje w zależności od podgatunku^[2][6]:

• G. melanoleucus australis – Andy od zachodniej Wenezueli po Ziemię Ognistą;
• G. melanoleucus melanoleucus – południowa i wschodnia Brazylia, Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna i Urugwaj.

Morfologia

Aguja wielka w locie

Wygląd

Obie płcie są do siebie podobne, ale samice są większe^[7]. Grzbiet i wierzch skrzydeł stalowoszary, spód jasny z drobnym prążkowaniem. Zewnętrzne części spodu skrzydeł szare. Nogi żółte, dziób żółty z czarnym końcem.

Wymiary średnie

długość ciała 62–69 cm^[7]
rozpiętość skrzydeł 175–200 cm^[7]
masa ciała: samce 1670–2608 g, samice 2381–3170 g^[7]

Ekologia i zachowanie

Biotop

Tereny otwarte, w górach do 4600 m n.p.m.^[7]

Gniazdo

Umieszczone np. na dachu budynku mieszkalnego lub gospodarczego, w ruinach wysokich budynków, na nieczynnych kominach fabrycznych oraz na wysokich drzewach w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 1–3 jaja (najczęściej 2)^[7].

Wysiadywanie, pisklęta

Jaja wysiadywane są przez okres około 25 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 60 dniach.

Pożywienie

Drobne kręgowce (ssaki, ptaki, gady, ryby), rzadko bezkręgowce^[7].

Status zagrożenia

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje aguję wielką za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istnienie poważnych zagrożeń dla gatunku BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako prawdopodobnie stabilny^[3].