Aleksander Ligaj

Aleksander Ligaj (ur. 7 lipca 1922 we wsi Majdan-Grabina, zm. 16 października 1995 w Warszawie) – generał dywizji LWP, wieloletni szef Inspekcji Sił Zbrojnych i zastępca Głównego Inspektora Szkolenia WP

Aleksander Ligaj

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1922 Majdan-Grabina, Polska
Data i miejsce śmierci	16 października 1995 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1944–1983
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	dowódca pułku, dowódca dywizji, zastępca dowódcy okręgu wojskowego, szef Inspekcji Sił Zbrojnych, zastępca Głównego Inspektora Szkolenia
Odznaczenia

Grób gen. Aleksandra Ligaja na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Urodził się rodzinie chłopskiej we wsi Majdan-Grabina w powiecie Kraśnik. Miał sześcioro rodzeństwa. Do 1935 skończył 7 klas szkoły powszechnej w rodzinnej wsi. 28 XI 1944 wstąpił do WP w Lublinie, gdzie skończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 2. 29 kwietnia 1945 promowany na podporucznika w korpusie oficerów piechoty. Następnie służył w 18 Dywizji Piechoty (dowódca plutonu w 13 pułku szkolnym, dowódca kompanii w 65 pułku piechoty). W drugiej połowie 1946 i na początku 1947 brał udział w walkach ze zbrojnym podziemiem na Białostocczyźnie. 1947 ukończył kurs dowódców batalionów w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie. W styczniu 1948 roku został dowódcą pułkowej szkoły podoficerskiej w Białymstoku. 3 lutego 1949 został dowódcą 51 pułku piechoty w Malborku, a w lipcu 1949 dowódcą 55 pułku piechoty w Elblągu. W listopadzie 1950 roku skierowany na kurs dowódców pułków w Wyższej Szkole Piechoty. W sierpniu 1951 r. objął dowództwo 55 pułku zmechanizowanego w Elblągu. 15 stycznia 1954 został zastępcą dowódcy, a 13 kwietnia 1955 dowódcą 16 Dywizji Zmechanizowanej w Elblągu. Wówczas otrzymał również awans do stopnia pułkownika. W latach 1955–1957 studiował w Wyższej Akademii Wojskowej im. K. Woroszyłowa w Moskwie. W 1959 zdał maturę w warszawskim liceum dla dorosłych. Kierował oddziałami i zarządami w Szefostwie Wojsk Pancernych oraz Inspektoracie Szkolenia WP. W lipcu 1960 awansowany do stopnia generała brygady (nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Aleksander Zawadzki). Od sierpnia 1961 zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. liniowych. Od września 1965 zastępca szefa Inspektoratu Szkolenia WP, a od 31 marca 1966 szef Inspekcji Sił Zbrojnych.

W 1971 ukończył Kurs Operacyjno-Strategiczny w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. W październiku 1971 mianowany generałem dywizji (nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Józef Cyrankiewicz). W lutym 1973 przeniesiony na stanowisko zastępcy Głównego Inspektora Szkolenia WP. Na stanowisku tym pozostawał przez ponad 10 lat. W listopadzie 1981 prosił ministra obrony narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego o pozostawienie w służbie przez okres 4–5 lat, jednak minister nie wyraził zgody. Służbę w WP zakończył w grudniu 1983. Na własną prośbę nie został pożegnany przez kierownictwo MON w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej, prosił o niewręczanie mu nawet pisma pożegnalnego oraz o niepodawanie w prasie wojskowej informacji o jego odejściu z WP. Łącznie służył w WP przez 39 lat, w tym 23 lata w stopniu generalskim.

Za okres służby otrzymywał dobre opinie przełożonych. Podkreślano w nich jego wytrzymałość na trudy służby wojskowej. Wyróżniany był m.in. za udział w ćwiczeniach „Lato-70”, gdzie występował jako zastępca dowódcy frontu do spraw liniowych.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII-1-1)^[1].

Działalność agenturalna

Według materiałów zgromadzonych w archiwum (inwentarzu) Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1946–1980 zarejestrowany jako tajny współpracownik (rezydent) Informacji Wojskowej oraz Wojskowej Służby Wewnętrznej o pseudonimie „Wiarus”^[2].

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[3]:

• podporucznik – 1945
• porucznik – 1946
• kapitan – 1947
• major – 1948
• podpułkownik – 1950
• pułkownik – 1955
• generał brygady – 1960
• generał dywizji – 1971

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie, żonaty z Heleną Ligaj (1925-1989), dwoje dzieci^[3].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1973)^[4]
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Krzyż Walecznych (1946)
• Złoty Krzyż Zasługi (1952)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1946)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal pamiątkowy „Za zasługi dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego” (1970)^[5]
• Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR) (1968)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1946)
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)

I inne.