Archiwum Skarbowe

Archiwum Skarbowe w Warszawie – archiwum państwowe w Warszawie założone 2 lipca 1871 r. jako Archiwum Akt Dawnych byłego Zarządu Finansowego Królestwa Polskiego (później utrwaliła się nazwa „Archiwum Skarbowe”). Archiwum powstało w celu przechowywania akt po zlikwidowanej w 1867 r. Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego, która już wcześniej przechowywała akta skarbowe z okresu Księstwa Warszawskiego oraz z okresu staropolskiego^[1].

Po I wojnie światowej archiwum weszło do polskiej sieci archiwalnej. W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. zasób archiwum spłonął^[2].

Zasób archiwum

Zgodnie ze sprawozdaniem ówczesnego dyrektora archiwum Wacława Granicznego instytucja ta gromadziła 1 stycznia 1927 r. około 350 000 woluminów oraz 39 348 map i planów. Wydzielił on siedemnaście głównych części składowych zasobu archiwum. Były to:

• akta Komisji Skarbu Koronnego,
• akta Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
• akta Komisji Centralnej Likwidacyjnej i Sekcji Długów Księstwa Warszawskiego,
• akta Departamentu Górniczego Królestwa Polskiego,
• akta Komisji Emerytalnej Królestwa Polskiego,
• akta Izby Skarbowej Warszawskiej,
• akta Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego,
• akta Zarządów Dóbr Państwowych w guberniach: kaliskiej, piotrkowskiej, płockiej i warszawskiej,
• akta Izby Obrachunkowej Warszawskiej
• akta kancelarii Generała-Gubernatora Warszawskiego (część),
• akta Warszawskiej Gubernialnej Komisji Włościańskiej,
• akta Banku Włościańskiego,
• akta Urzędów Komisarzy Włościańskich Królestwa Polskiego,
• akta Płockiej Gubernialnej Komisji Włościańskiej,
• akta Mennicy Warszawskiej,
• akta kancelarii sekretarza Komitetu Urządzającego w Królestwie Polskim do spraw finansowych, senatora i rzeczywistego radcy stanu Władimira Markusa,
• akta Wydziału Ziemskiego Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Petersburgu^[3].