Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Barbora Strýcová

czeska tenisistka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Barbora Strýcová
Remove ads

Barbora Strýcová, w latach 2006–2015 występowała pod nazwiskiem Záhlavová-Strýcová (ur. 28 marca 1986 w Pilźnie) – czeska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowego Wimbledonu w grze podwójnej w 2019 i 2023 roku, finalista Australian Open 2020 również w deblu, dwukrotna mistrzyni juniorskiego Australian Open w latach 2002 i 2003, w deblu wygrywała trzykrotnie, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zdobywczyni Pucharu Federacji w 2015 i 2016 roku. Reprezentantka Czech w letnich igrzyskach olimpijskich oraz w rozgrywkach Pucharu Federacji i Pucharu Hopmana. Liderka deblowego rankingu tenisistek od 15 lipca 2019 do 6 października 2019 i od 21 października 2019 do 2 lutego 2020.

Szybkie fakty Państwo, Data i miejsce urodzenia ...
Remove ads

Kariera tenisowa

Podsumowanie
Perspektywa

Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. W 1999 roku zakwalifikowała się do juniorskich rozgrywek o Puchar Słowacji i doszła tam aż do ćwierćfinału. W styczniu 2000 roku sprawiła sensację, osiągając półfinał mistrzostw Czech. Do września 2001 kilkakrotnie pokonywana w finałach turniejów z uczestnikami do lat osiemnastu. Pechową passę przełamała w Hongkongu, wygrywając w półfinale z Mariją Szarapową. Na kolejne zwycięstwo czekała kilka miesięcy, ale odniosła je na jednym z najważniejszych pól bitwy – na kortach Melbourne Park. Strýcová zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, eliminując Martę Domachowską, Wierę Duszewinę i ponownie Szarapową. W 2002 roku była w finale US Open, pokonana przez Mariję Kirilenko. Została liderką obydwu klasyfikacji juniorskich. Obroną tytułu Australian Open w 2003 roku zakończyła występy w turniejach ITF do lat osiemnastu. Czeszka stała się także właścicielką trzech tytułów deblowych w Wielkim Szlemie. W Melbourne w 2001 wygrała, partnerując Petrze Cetkovskiej. W 2002 triumfowała na Roland Garros razem z Anną-Leną Grönefeld, a na Wimbledonie z Elke Clijsters.

W 2000 roku okazjonalnie próbowała swoich sił w turnieju kobiecym Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Prestojevie. Po szybkiej porażce ponownie powróciła do tego typu zawodów dwa lata później. W maju 2002 odniosła pierwszą wygraną w Edynburgu, pokonując w finale Sofię Arvidsson. W 2003 w Londynie zadebiutowała w imprezie profesjonalnej, a stało się to na kortach Wimbledonu. Przegrała z Tetianą Perebyjnis. Swoje najlepsze wyniki osiągnęła w olimpijskim sezonie 2004, kiedy to była w ćwierćfinale w Strasburgu, czwartej rundzie Indian Wells i trzeciej w Amelia Island. 22 marca zadebiutowała w gronie stu najlepszych zawodniczek na świecie. W maju 2005 roku w Warszawie wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny w grze podwójnej, partnerując Perebyjnis. Osiągnięcie powtórzyła w Rabacie razem z Émilie Loit. Po tym roku forma Strýcovej uległa znacznemu pogorszeniu. Czeszka wypadła z czołowej setki rankingu, a w 2006 tylko raz wystąpiła w profesjonalnej imprezie – w Pradze. W dziewięciu innych startach poległa w kwalifikacjach. W 2007 osiągnęła ćwierćfinał w Bogocie, przegrany z Tathianą Garbin. Powróciła do rywalizacji w cyklu Międzynarodowej Federacji Tenisowej i radziła sobie tam dobrze, zdobywając trzy tytuły.

W styczniu 2008 powróciła w dobrym stylu, dochodząc do finału deblowych zawodów w Auckland. W grze pojedynczej przegrywała w eliminacjach, wciąż osiągając wymierne rezultaty w imprezach kategorii ITF.

W latach 2010–2012 osiągała największe sukcesy w grze podwójnej wygrywając dwanaście turniejów rangi WTA. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sięgnęły wspólnie z Lucie Šafářovą po brązowe medale w grze podwójnej. Po igrzyskach rozpoczęła starty z ówczesną liderką rankingu Sanią Mirzą. W trzech wspólnych pierwszych startach wygrały w Cincinnati i Tokio oraz doszły do ćwierćfinału US Open.

W październiku 2012 wykryto w jej organizmie sibutraminę, przez co nałożono na nią karę półrocznej dyskwalifikacji (do 15 kwietnia 2013)[1].

W roku 2018 w grze podwójnej wygrała w Indian Wells, osiągnęła finał w Rzymie, triumfowała w New Haven, doszła do ostatniej rundy w Tokio i Wuhanie oraz zdobyła tytuł w Pekinie. Przez większą część sezonu jej partnerką deblową była Andrea Sestini Hlaváčková. W singlu osiągnęła półfinał w Birmingham i ćwierćfinał w Tokio.

Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej i sześciokrotnie przegrywała w finałach. W grze podwójnej łącznie wygrała w 31 turniejach (dziesięć razy w parze z Ivetą Benešovą, dziewięć razy w parze z Hsieh Su-wei, po dwa razy w parach z Renatą Voráčovą, Sanią Mirzą i Andreą Sestini Hlaváčkovą oraz po razie w parach z Tetianą Perebyjnis, Émilie Loit, Vanią King, Poloną Hercog, Klárą Zakopalovą i Karolíną Plíškovą), a także 19 razy przegrywała w finałach.

4 maja 2021 roku poinformowała o zakończeniu kariery tenisowej[2]. 22 marca 2023 ogłosiła powrót do zawodowego tenisa[3].

Remove ads

Życie prywatne

Jej rodzice noszą imiona Ilona i Jindřich. Siostra Ivona jest studentką i mieszka w Stanach Zjednoczonych. W 2006 roku poślubiła niemieckiego tenisistę, Jakuba Herm-Záhlava (ur. 12 maja 1980). Para rozwiodła się w 2015 roku[4]. Strýcová aktywnie uprawia też łyżwiarstwo figurowe.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...

Występy w grze podwójnej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...

Występy w grze mieszanej

Więcej informacji Turniej, Tytuły ...
Remove ads

Finały turniejów WTA

Więcej informacji Legenda, 1988–2008 ...

Gra pojedyncza 8 (2–6)

Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...

Gra podwójna 51 (32–19)

Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...
Remove ads

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze podwójnej

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2018PółfinałCzechy Andrea Sestini HlaváčkováCzechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
3:6, 2:6
2019Finał Hsieh Su-weiWęgry Tímea Babos
Francja Kristina Mladenovic
1:6, 0:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2016Faza grupowaCzechy Petra Kvitová
Włochy Roberta Vinci
1:6, 4:6
6:4, 6:3
2017Faza grupowaStany Zjednoczone Sloane Stephens
Łotwa Anastasija Sevastova
5:0 krecz
3:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (3)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2002 Australia Australian Open Twarda Rosja Marija Szarapowa 6:0, 7:5
Finalistka 2002 Stany Zjednoczone US Open Twarda Rosja Marija Kirilenko 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2003 Australia Australian Open Twarda Ukraina Wiktorija Kutuzowa 0:6, 6:2, 6:2

Gra podwójna (4)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2001 Australia Australian Open Twarda Czechy Petra Cetkovská Rosja Anna Bastrikowa
Rosja Swietłana Kuzniecowa
7:6(3), 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 2002 Francja French Open Ceglana Niemcy Anna-Lena Grönefeld Hsieh Su-wei
Rosja Swietłana Kuzniecowa
7:5, 7:5
Zwyciężczyni 2002 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Belgia Elke Clijsters Stany Zjednoczone Allison Baker
Niemcy Anna-Lena Grönefeld
6:4, 5:7, 8:6
Finalistka 2003 Australia Australian Open Twarda Czechy Petra Cetkovská Australia Casey Dellacqua
Australia Adriana Szili
3:6, 4:4 krecz
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads