Byblos

Byblos (arab. جبيل, Dżubajl, dialekt libański: Dżbejl; fen. Gebal; asyr. Gubla) – miasto w środkowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego, centrum administracyjne dystryktu Kada Dżubajl.

Szybkie fakty Państwo, Muhafaza ...

Szybkie fakty Państwo, Typ ...

Byblos^[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO

Państwo	Liban
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, IV, VI
Numer ref.	295
Region^[b]	Kraje arabskie
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1984 na 8. sesji
[a] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO [b] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Liczy około 21 tys. mieszkańców (2006), głównie maronitów, istnieje też mniejszość szyicka.

Stałe osadnictwo istnieje tu od 8000 lat, co czyni Byblos jednym z najdłużej nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie^[1].

Historia

Miejsce to stale zamieszkane od czasów neolitycznych, przez tysiąclecia ściśle związane jest z legendami i historią obszaru śródziemnomorskiego. Byblos jest też bezpośrednio łączone z powstaniem i upowszechnieniem alfabetu fenickiego, podłoża współczesnego alfabetu.
Powstało jako osada rybacka w VI tysiącleciu p.n.e. Od III tysiąclecia p.n.e. znane jako wielki fenicki ośrodek handlowy, gdzie prowadzono handel cedrem i wapieniami ze starożytnym Egiptem, skąd sprowadzano w zamian m.in. papirus. Greckie słowo byblos oznaczało papirus i stąd nazwa nadana miastu prawdopodobnie przez greckich handlarzy, którzy ściągali do Byblos po ten surowiec. Miasto było też ważnym ośrodkiem religijnym dzięki słynnej w czasach antycznych świątyni Baalat Gubal zbudowanej w IV tysiącleciu p.n.e.^[2] W XXIII wieku p.n.e. zostało podbite przez Amorytów, a w 1725 p.n.e. zajęte przez Hyksosów^[3]. W 1580 p.n.e. Egipcjanie podbili Byblos i całe wybrzeże pozwalając miastu na rozwój handlu przez następne stulecia aż do najazdów Ludów Morza w XIII wieku p.n.e.^[2] Od X wieku p.n.e. Byblos było zdobywane przez kolejne imperia – asyryjskie, babilońskie, perskie, greckie Aleksandra Macedońskiego i rzymskie. W 636 roku podbite przez wojska arabskie, a w 1104 przez Krzyżowców. W 1289 zdobyte przez mameluków pod wodzą sułtana Bajbarsa. W XV wieku podbite przez Imperium Osmańskie^[3].

Remove ads

Zabytki

Podsumowanie

Perspektywa

Na terenie wykopalisk odkryto ślady kolejnych istniejących w tym miejscu cywilizacji, m.in.:

Neolityczne domostwa – tell na którym poświadczone są warstwy neolityczne z ok. 6600 roku p.n.e., gdzie znajdują się ślady zabudowy w postaci prostokątnych domów o podłogach i ścianach wykonanych z ubitej gliny. Na niniejszym stanowisku odkryto również pochówki w dużych naczyniach.
Świątynia Baalat Gubal (opiekunki miasta) – zbudowana ok. 2800 p.n.e. była w ciągu dwóch tysięcy lat wielokrotnie przebudowywana. Obecnie widoczna na wzgórzu budowla i pozostałości prowadzącej do niej kolumnady pochodzą z czasów cesarstwa rzymskiego.
Świątynia w kształcie litery L, pochodząca z 2700 r. p.n.e., z której odkopano fundamenty.
Świątynia Obelisków z początków II tysiąclecia p.n.e.
Szybowe groby królewskie z II tysiąclecia p.n.e., których odnaleziono dziewięć. Niektóre z odkrytych w nich sarkofagów znajdują się w Muzeum Narodowym w Bejrucie: wśród nich sarkofag króla Ahirama z napisem wykonanym alfabetem wczesnofenickim (uważany za najstarszy zapis w języku fenickim).
Studnia królewska znajdująca się w głębokim obniżeniu w centrum wykopalisk, źródło zaopatrywało mieszkańców w wodę od początków zasiedlenia tych terenów aż do końca epoki hellenistycznej.
Rzymski teatr – częściowo odbudowany.
Zamek krzyżowców z XII wieku – odbudowany, znajdujący się przy wejściu na teren wykopalisk.
Katedra św. Jana Chrzciciela, kościół w stylu romańskim z trzema apsydami, którego budowę rozpoczęli krzyżowcy w 1115 r.

Remove ads

Miasta partnerskie

Byblos

Historia

Zabytki

Miasta partnerskie

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on