Cleopus pulchellus

Cleopus pulchellus – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych i plemienia Cionini.

Cleopus pulchellus
(J.F.W. Herbst, 1795)
Cleopus pulchellus
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	Curculioninae
Plemię	Cionini
Rodzaj	Cleopus
Gatunek	Cleopus pulchellus
Synonimy
Curculio pulchellus Herbst, 1795

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1795 roku przez Johanna F.W. Herbsta jako Curculio pulchellus^[1].

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 2,6 do 2,9 mm. Ubarwienie ma brunatne do czarnobrunatnego z jaśniejszymi, czerwonobrunatnymi: goleniami, stopami, trzonkami czułków i ich biczykami. Jego pokrywy gęsto porastają czarne, aksamitne włosowate łuseczki, na nieparzystych międzyrzędach (zagonikach) tworzące ostro odgraniczone czarne plamy; ponadto na pokrywach występują rozproszone, krótsze od szerokości międzyrzędów, silnie nachylone w tył szczecinki, najliczniej widoczne w ich tylnej części^[2].

Gruby, walcowaty i słabo zakrzywiony ryjek jest mniej więcej tak długi jak głowa i przedplecze razem wzięte. W przypadku obu płci ryjek jest na całej długości punktowany, a stosunkowo masywne czułki osadzone są w ⅓ jego długości licząc od wierzchołka. Silnie wypukłe oczy złożone odróżniają ten gatunek od pokrewnego Cleopus solani. Kształt przedplecza jest najszerszy u podstawy lub bardzo blisko niej, a jego boki w części nasadowej są równoległe lub na krótkim odcinku słabo rozbieżne ku przodowi. Odnóża mają duże i ostre kolce na udach i parę równej długości pazurków na wszystkich stopach u obu płci. Samce ponadto cechują się cienkimi kolcami na wewnętrznej stronie wierzchołków goleni wszystkich par odnóży^[2].

Biologia i ekologia

Owad ten zasiedla wilgotne zarośla, piaszczyste i muliste pobrzeża potoków, stawów i łach oraz wilgotne stanowiska w widnych lasach. Jest fitofagiem, żerującym na trędownikowatych: trędowniku bulwiastym i namulniku brzegowym. Samice składają po dwa lub trzy jaja do okrągławego kształtu komór jajowych w miękiszu liści. Czynność tę wykonują w maju lub czerwcu. Larwy są ektofoliofagami, żerującymi głównie na spodniej stronie liści, rzadziej zjadają także łodygę. Przepoczwarczenie następuje latem w kokonie umieszczonym na roślinie^[3].

Rozprzestrzenienie

Gatunek zachodniopalearktyczny^[3], w Europie znany z Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii i Rumunii^[1]. Północna granica zasięgu biegnie przez południową część Skandynawii^[2]. Poza tym podawany z Madery i zachodniej części kontynentalnej Afryki Północnej^[1][3][2].