Sielawa europejska

Sielawa europejska^[3], sielawa bałtycka^[3], sielawa^[4] (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtnej z rodziny łososiowatych (Salmonidae).

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Sielawa”. Zobacz też: Sielawa – jezioro na Białorusi.

Sielawa europejska

Coregonus albula[1]
(Linnaeus, 1758)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	kostnoszkieletowe
Podgromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Rodzaj	Coregonus
Gatunek	sielawa europejska
Synonimy
Coregonus albula finnica Günther, 1866 Coregonus albula ladogensis Berg, 1948 Coregonus albula norvegica Günther, 1866 Coregonus brevis Mäklin, 1869 Coregonus sardinella marisalbi Berg, 1916 Salmo albula Linnaeus, 1758 Salmo maraenula Bloch, 1782 Salmo vimba Linnaeus, 1758
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Występowanie

Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginger w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Opis

Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Odżywianie

Sielawa

W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.

Rozród

Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.

Znaczenie gospodarcze

Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione^{[według kogo?]}. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana. W Szwecji kawior sielawy, „Kalix Löjrom”, jest produktem bardzo ekskluzywnym^{[5][niewiarygodne źródło?]}.

Wymiar ochronny	18 cm
Okres ochronny	15 X – 31 XII

Zobacz też

• ryby Polski