Dialekt wysokopruski

Hochpreußisch
Obszar	Prusy Wschodnie
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki germańskie; Języki zachodniogermańskie; Język wysokoniemiecki; Dialekty środkowoniemieckie; Dialekty wschodniośrodkowoniemieckie; Dialekt wysokopruski;
Status oficjalny
język urzędowy	nieuznawany
Kody języka
Glottolog	high1271
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dialekt wysokopruski (niem.: Hochpreußisch) – środkowoniemiecki dialekt używany na ograniczonym obszarze Prus Wschodnich do roku 1945. Jego użytkownikami byli potomkowie osadników ze Śląska, Łużyc, Saksonii Górnej i Turyngii, którzy przybywali do Prus od XIII wieku^[1].

Szybkie fakty Obszar, Pismo/alfabet ...

Należy do dialektów języka wysokoniemieckiego (w przeciwieństwie do dolnopruskiego, który jest dialektem dolnoniemieckim) i używany był przede wszystkim w środkowej i zachodniej Warmii i w Prusach Górnych. Obszar tego dialektu graniczył od zachodu, północy i wschodu z obszarem dialektu dolnopruskiego, natomiast od południa z obszarem polskiego dialektu mazurskiego (uznawanego też za gwarę dialektu mazowieckiego). W efekcie II wojny światowej niemalże cała ludność posługująca się dialektem uciekła lub została wysiedlona na zachód od Odry.

Na wysokopruski składają się dwie grupy gwarowe:

Oberländisch (górnopruska) – zachodnia część obszaru (Prusy Górne i ziemia malborska)
Breslausch ("wrocławska", prawdopodobnie oparty na niemieckiej gwarze wrocławskiej) – wschodnia część obszaru (zachodnia i środkowa Warmia: Orneta, Dobre Miasto, Lidzbark Warmiński)

Zobacz też