Feliks Kopeć

Feliks Kopeć (ur. 9 września 1895 w Brańsku^[a], zm. wiosną 1940) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari nr 228^[2], ofiara zbrodni katyńskiej.

Feliks Kopeć

podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	9 września 1895 Brańsk, gubernia grodzieńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 prawdop. Moskwa, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Krechowieckich 27 Pułk Ułanów 1 Pułk Kawalerii KOP Grupa Kawalerii „Chełm”
Stanowiska	kwatermistrz pułku Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP dowódca pułku kawalerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka wyprawa kijowska (1920) II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stanisława i Kamili. Ukończył Szkołę Zgromadzenia Kupców w Wilnie, maturę uzyskał w 1915 roku w Korpusie Kadetów w Piotrogrodzie. Wstąpił do Dywizjonu Ułanów Polskich. 24 lipca 1917 brał udział w bitwie pod Krechowcami. Po rozformowaniu I Korpusu Polskiego w maju 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) w Kijowie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Zweryfikowany do stopnia porucznika kawalerii. Przydzielony do macierzystego 1 pułku Ułanów Krechowieckich, wraz z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w tym podczas wyprawy kijowskiej 1920. Za udział w wojnie otrzymał Order Virtuti Militari^[3]. Po wojnie awansowany do stopnia majora kawalerii. W marcu otrzymał przeniesienie z 1 puł do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko kwatermistrza^[4]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony do 25 pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[5]. W 1936 roku został awansowany na podpułkownika w korpusie oficerów kawalerii.

Od 1938 był Inspektorem Północnej Grupy Szwadronów KOP w Wilnie^[6][b]. W marcu 1939 roku został dowódcą ćwiczebnego pułku kawalerii KOP, który następnie został przeformowany w 1 pułk kawalerii KOP. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. Stanął na czele tzw. pułku kawalerii płk. Kopcia, który wszedł w skład improwizowanej Grupy Kawalerii „Chełm”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Był osadzony w obozie w Starobielsku^[7]. W 1940 został zamordowany przez NKWD w ramach zbrodni katyńskiej. Jego nazwisko nie zostało opublikowane w Księdze Cmentarnej wykazujących jeńców starobielskich, następnie rozstrzelanych i pochowanych na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[8]. Feliks Kopeć miał zostać zamordowany w Moskwie^[9].

Miał syna Józefa i córkę Wandę.^{[potrzebny przypis]}

Upamiętnienie

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, 20 października 2010 został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Feliksa Kopcia przy Zespół Szkół Publicznych w Bolesławcu^[10]. Posadzenia Dębu dokonał syn podpułkownika, Józef.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 228.
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[11] nr 4451 (1921)^[3]
• Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)^[12][13]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie^[14]: po raz 1 i 2 w 1922)^[15]
• Srebrny Krzyż Zasługi (29 maja 1925)^[16][17]
• Odznaka za Rany i Kontuzje^[18]
• Odznaka pamiątkowa 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich^[18]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[17]

Uwagi

1. W styczniu 1931 roku minister spraw wojskowych „na podstawie protokolarnego stwierdzenia przez komisję oficerską 1 puł. sprostował datę i miejsce urodzenia mjr. Kopcia Feliksa 1 puł. z «ur. 16 sierpnia 1894 roku w Wilnie» na «ur. 9 września 1895 roku w Brańsku (Rosja)»”^[1].
2. Pułkownik Feliks Kopeć w czasie służby w KOP pozostawał w ewidencji macierzystego 27 pułku ułanów^[6].