Franciszek Plocek

Franciszek Plocek, ps. Słowik (ur. 31 października 1894 w Łodzi, zm. 23 października 1980 tamże) – polski działacz niepodległościowy, rolnik, polityk, poseł na Sejm III kadencji i senator w II RP, członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1934 roku^[1].

Franciszek Plocek

Franciszek Plocek (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia	31 października 1894 Łódź
Data i miejsce śmierci	23 października 1980 Łódź
Senator IV kadencji (II RP)
Okres	od 1935 do 13 września 1938
Odznaczenia

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył cztery klasy szkoły średniej w Łodzi, miesięczny kurs rolniczy w Liskowie i kurs podoficerski^[2].

Działalność niepodległościowa

Od 1913 roku był członkiem konspiracyjnej organizacji Drużyny Strzeleckie, od 1914 roku działał w Narodowym Związku Chłopskim, w 1915 roku był współorganizatorem POW w powiecie łódzkim (był w niej komendantem sekcji, plutonu i organizacji lokalnej w Retkini), również w Retkini w 1916 roku współorganizował PSL i OSP, w 1918 roku uczestniczył w akcji rozbrajania Niemców, a następnie służył w Wojsku Polskim: w latach 1919–1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej: w 28. pułku piechoty, następnie w Sekcji Propagandy przy Oddziale II Sztabu DOG Łódź, w końcu 1920 roku jako plutonowy w 201. i 202. pułku piechoty na froncie. Został zdemobilizowany w grudniu 1920 roku^[2].

Praca zawodowa i polityczna

Powrócił do pracy na roli, został komendantem OSP w Retkini, zastępcą przewodniczącego gminnego komitetu WFPW (Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego) i prezesem komitetu budowy „Domu Ludowego” w Retkini.

Był członkiem rady gminnej gminy Brus, członkiem dozoru szkolnego, skarbnikiem i prezesem łódzkiej Rady Okręgowej Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych^[3], a poprzez tę ostatnią funkcję również członkiem władz centralnych tego Towarzystwa. Ponadto był członkiem wydziału powiatowego, rady wojewódzkiej oraz zarządu łódzkiej Izby Rolniczej.

Politycznie był związany z BBWR.

W 1930 roku został wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930–1935) z listy nr 1 (BBWR) w okręgu wyborczym nr 14 (Łódź). W kadencji tej pracował w komisji reform rolnych.

W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) z województwa łódzkiego. Pracował w komisjach: gospodarczej, rolnej i skarbowej, w której był sekretarzem^[4][2].

II wojna światowa i po wojnie

W czasie II wojny światowej był członkiem ZWZ-AK. Został aresztowany w 1942 roku przez Niemców i był więziony przez trzy miesiące, a następnie wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa.

Po wojnie należał do Stronnictwa Ludowego: był wiceprezesem zarządu wojewódzkiego w Łodzi, członkiem Rady Naczelnej (zostały wybierany 15 stycznia 1946 roku i ponownie 30 września 1948 roku).

W 1954 roku został skreślony z listy członków Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, w 1957 roku jego członkostwo w tej partii przywrócono.

Pracował jako rolnik do 1965 roku^[2].

Życie prywatne

Był synem Franciszka i Antoniny. Ożenił się z Walerią Kabzą^[2]. Synowie Gabriel i Zdzisław, córka Aleksandra.^{[potrzebny przypis]}

Pochowany na cmentarzu katolickim parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Łodzi (kwatera II, grób 737)^[5].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (24 maja 1932)^[6]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[7]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1949)^[8]
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Krzyż Legionowy
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej

Upamiętnienie

Od 2007 roku w Łodzi, na Retkini (pomiędzy ulicą Pienistą a ulicą Maratońską), istnieje ulica Franciszka Plocka^[9].