Gefitynib

Gefitynib – inhibitor kinazy proteinowej, wskazany do leczenia dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z aktywującą mutacją EGFR-TK^[2][3].

Gefitynib

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) N-(3-chloro-4-fluorofenylo)-7-metoksy-6-(3-morfolin-4-ylopropoksy)chinazolino-4-amina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C22H24ClFN4O3
Masa molowa	446,90 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	184475-35-2
PubChem	123631
DrugBank	DB00317
SMILES COC1=C(C=C2C(=C1)N=CN=C2NC3=CC(=C(C=C3)F)Cl)OCCCN4CCOCC4
InChI InChI=1S/C22H24ClFN4O3/c1-29-20-13-19-16(12-21(20)31-8-2-5-28-6-9-30-10-7-28)22(26-14-25-19)27-15-3-4-18(24)17(23)11-15/h3-4,11-14H,2,5-10H2,1H3,(H,25,26,27) InChIKey XGALLCVXEZPNRQ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości logP 3,2[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	L01EB01
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka Działanie przeciwnowotworowe Biodostępność 60% (doustnie) Okres półtrwania 48 h Wiązanie z białkami osocza i tkanek 90% Metabolizm wątrobowy Wydalanie 86% z kałem, <4% z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie Objętość dystrybucji 1400 l

Mechanizm działania

Gefitynib jest wybiórczym, małocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu i jest skutecznym sposobem leczenia u pacjentów dotkniętych nowotworem z obecnością mutacji aktywującej domenę kinazy tyrozynowej EGFR niezależnie od rzutu leczenia. Nie stwierdzono istotnego klinicznie działania u pacjentów z brakiem mutacji EGFR w guzie. Czynnik wzrostu naskórka i jego receptor (EGFR, od ang. epidermal growth factor receptor [HER1; ErbB1]) zostały zidentyfikowane jako główne czynniki odpowiedzialne za proces wzrostu i podziału w komórkach prawidłowych oraz nowotworowych. Aktywująca mutacja EGFR w komórce nowotworowej jest ważnym czynnikiem pobudzającym wzrost komórki, blokującym apoptozę, zwiększającym produkcję czynników angiogenezy i ułatwiającym proces powstawania przerzutów^[3].