Grzechotnik straszliwy

Grzechotnik straszliwy, kaskawel, g. pustynny, g. brazylijski (Crotalus durissus) – gatunek jadowitego węża z podrodziny grzechotnikowatych (Crotalinae) w obrębie rodziny żmijowatych (Viperidae).

Wygląd

• długość 120–180 cm
• trójkątna głowa
• ogon zakończony grzechotką
• całe ciało pokryte łuskami w kształcie kila

Odżywianie

Grzechotnik straszliwy

Crotalus durissus[1]
Linnaeus, 1758
Grzechotnik straszliwy, widoczna jamka policzkowa (narząd termiczny)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	żmijowate
Podrodzina	grzechotniki
Rodzaj	Crotalus
Gatunek	grzechotnik straszliwy
Synonimy
Caudisona durissus — Hoser, 2009[2] Caudisona durissa — Rocha & Prudente, 2010[2]
Podgatunki
6 podgatunków – zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Zasięg występowania w starszym, szerszym ujęciu systematycznym

Grzechotnik straszliwy żywi się niemal wyłącznie ssakami, zwłaszcza gryzoniami, rzadko zjada też jaszczurki^[3].

Występowanie

Znaczna część Ameryki Południowej – od północnych wybrzeży na południe po północną Argentynę i Urugwaj^[3][4].

Uwagi

Jad tego grzechotnika uważany jest za najgroźniejszy spośród jadów grzechotników.

Podgatunki

Wyróżnia się następujące podgatunki Crotalus durissus^[2]:

• C. durissus cumanensis Humboldt, 1811
• C. durissus durissus Linnaeus, 1758
• C. durissus marajoensis (Hoge, 1966)
• C. durissus ruruima (Hoge, 1965)
• C. durissus terrificus (Laurenti, 1768)
• C. durissus trigonicus Harris & Simmons, 1978

Kilka taksonów uznawanych wcześniej za podgatunki Crotalus durissus zostało podniesionych do rangi osobnych gatunków: C. culminatus, C. simus, C. totonacus, C. tzabcan, C. unicolor i C. vegrandis^[4].