Jan Chromy

Jan Chromy (ur. 30 października 1892 w Górnej Wsi, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Chromy

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	30 października 1892 Górna Wieś
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Korpusu Nr I
Stanowiska	zastępca kierownika 1 Okręgowego Urzędu WFiPW
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 30 października 1892 w Górnej Wsi (obecnie dzielnica Myślenic), w rodzinie Antoniego i Marianny Kipek. Uczęszczał do gimnazjum w Myślenicach (w 1913 zrezygnował z nauki), był członkiem drużyny harcerskiej oraz Związku Strzeleckiego, w którym używał pseudonimu Dialewski^[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo pełnił służbę w 1 Pułku Piechoty, a następnie w 5. i 7. kompanii 5 Pułku Piechoty^[2] . 5 lipca 1916, jako sekcyjny 5. kompanii został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką. Od 9 lipca tego roku przebywał w Szpitalu Rezerwowym w Radomiu^[3]. 17 kwietnia 1917 został uznany za inwalidę i zwolniony ze służby^[2] .

18 marca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca tego roku podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w 5 Pułku Piechoty Legionów^[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1211. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. W kwietniu tego roku został wyznaczony w 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko kwatermistrza^[7][8]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu^[9]. Z dniem 15 stycznia 1931 został przydzielony na okres jednego miesiąca^[10], a z dniem 1 marca tego roku przeniesiony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych^[11]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału personalnego^[12]. 14 grudnia 1931 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[13]. Z dniem 1 maja 1932 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[14][15][16]. Po czerwcu 1935 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko zastępcy kierownika 1 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego^[17].

Przebywał w niemieckiej niewoli, w Oflagu VI E Dorsten^[18] .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6549 (17 maja 1922)^[19][20][21]
• Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)^[22]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)^[23][24]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[25][20]