Jonathan Stark

Jonathan Stark^[1] (ur. 3 kwietnia 1971 w Medford) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej i Wimbledonu 1995 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.

Jonathan Stark

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1971 Medford
Wzrost	188 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2001
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	36 (28 lutego 1994)
Australian Open	3R (1993)
Roland Garros	3R (1993)
Wimbledon	3R (1996)
US Open	2R (1992, 1998)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	19
Najwyżej w rankingu	1 (1 sierpnia 1994)
Australian Open	F (1994)
Roland Garros	W (1994)
Wimbledon	QF (1992, 1993)
US Open	QF (1995)

Kariera tenisowa

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001. Na kortach zarobił łącznie 3 220 867 dolarów amerykańskich^[1].

W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 1 finale.

W 1992 roku wygrał swój pierwszy deblowy tytuł ATP World Tour, w Wellington grając wspólnie z Jaredem Palmerem. W 1994 roku awansował do finału wielkoszlemowego Australian Open (z Byronem Blackiem). W meczu o tytuł mistrzowski przegrał z parą Jacco Eltingh–Paul Haarhuis 7:6, 3:6, 4:6, 3:6. W tym samym roku Amerykanin odniósł swój największy w karierze sukces, wygrywając French Open. W finale pokonał 6:4, 7:6 parę Jan Apell–Jonas Björkman. Partnerem deblowym Amerykanina był Byron Black. W sezonie 1997 wygrał razem z Rickiem Leachem ATP World Tour World Championships. Ostatnie deblowe zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour Stark odniósł w 2001 roku w Long Island, partnerując Kevinowi Ullyettowi. Łącznie Stark odniósł 19 zwycięstw oraz osiągnął 21 finałów rozgrywek ATP World Tour.

W 1995 roku Stark został mistrzem Wimbledonu w grze mieszanej. Razem z Martiną Navrátilovą pokonali duet Gigi Fernández–Cyril Suk 6:4, 6:4^[2][3].

Amerykanin reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Najlepszym jego wynikiem jest dojście do finału imprezy w 1997 roku. Rywalami Stanów Zjednoczonych w ostatniej fazie rozgrywek byli Szwedzi, którzy wygrali konfrontację 5:0. Stark swoje obydwa mecze przegrał, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.

Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w lutym 1994 roku, będąc na 36. pozycji, a wśród rankingu deblistów był liderem w sierpniu 1994 roku. Na szczycie listy gry podwójnej utrzymywał się łącznie przez 6 tygodni.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	14 czerwca 1992	Rosmalen	Trawiasta	Michael Stich	4:6, 5:7
Zwycięzca	1.	17 października 1993	Bolzano	Dywanowa (hala)	Cédric Pioline	6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	6 października 1996	Singapur	Dywanowa (hala)	Michael Chang	6:4, 6:4

Gra mieszana (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	8 lipca 1995	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Martina Navrátilová	Gigi Fernández Cyril Suk	6:4, 6:4

Gra podwójna (19–21)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	5 stycznia 1992	Wellington	Twarda	Jared Palmer	Michiel Schapers Daniel Vacek	6:3, 6:3
Finalista	1.	16 sierpnia 1992	Cincinnati	Twarda	Patrick McEnroe	Todd Woodbridge Mark Woodforde	3:6, 6:1, 3:6
Finalista	2.	4 października 1992	Brisbane	Twarda (hala)	Patrick McEnroe	Steve DeVries David Macpherson	4:6, 4:6
Zwycięzca	2.	11 października 1992	Sydney	Twarda (hala)	Patrick McEnroe	Jim Grabb Richey Reneberg	6:2, 6:3
Finalista	3.	7 lutego 1993	San Francisco	Twarda (hala)	Patrick McEnroe	Scott Davis Jacco Eltingh	1:6, 6:4, 5:7
Finalista	4.	21 marca 1993	Miami	Twarda	Patrick McEnroe	Richard Krajicek Jan Siemerink	7:6, 4:6, 6:7
Zwycięzca	3.	16 maja 1993	Coral Springs	Ceglana	Patrick McEnroe	Paul Annacone Doug Flach	6:4, 6:3
Zwycięzca	4.	13 czerwca 1993	Rosmalen	Trawiasta	Patrick McEnroe	David Adams Andriej Olchowski	7:6, 1:6, 6:4
Zwycięzca	5.	3 października 1993	Bazylea	Twarda (hala)	Byron Black	Brad Pearce Dave Randall	3:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca	6.	10 października 1993	Tuluza	Twarda (hala)	Byron Black	David Prinosil Udo Riglewski	7:5, 7:6
Zwycięzca	7.	24 października 1993	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Byron Black	Mike Bauer David Prinosil	6:3, 7:6
Zwycięzca	8.	7 listopada 1993	Paryż	Dywanowa (hala)	Byron Black	Tom Nijssen Cyril Suk	4:6, 7:5, 6:2
Finalista	5.	9 stycznia 1994	Oʻahu	Twarda	Alex O’Brien	Tom Nijssen Cyril Suk	4:6, 4:6
Finalista	6.	30 stycznia 1994	Australian Open, Melbourne	Twarda	Byron Black	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 3:6, 4:6, 3:6
Finalista	7.	6 lutego 1994	San Jose	Twarda (hala)	Byron Black	Rick Leach Jared Palmer	6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca	9.	13 lutego 1994	Memphis	Twarda (hala)	Byron Black	Jim Grabb Jared Palmer	7:6, 6:4
Finalista	8.	13 marca 1994	Indian Wells	Twarda	Byron Black	Grant Connell Patrick Galbraith	5:7, 3:6
Zwycięzca	10.	5 czerwca 1994	French Open, Paryż	Ceglana	Byron Black	Jan Apell Jonas Björkman	6:4, 7:6
Zwycięzca	11.	31 lipca 1994	Toronto	Twarda	Byron Black	Patrick McEnroe Jared Palmer	6:4, 6:4
Finalista	9.	9 października 1994	Sydney	Twarda (hala)	Byron Black	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	4:6, 6:7
Finalista	10.	16 października 1994	Tokio	Dywanowa (hala)	Byron Black	Grant Connell Patrick Galbraith	3:6, 6:3, 4:6
Finalista	11.	6 listopada 1994	Paryż	Dywanowa (hala)	Byron Black	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:3, 6:7, 5:7
Zwycięzca	12.	26 lutego 1995	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Jim Grabb	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 6:7, 6:3
Zwycięzca	13.	16 kwietnia 1995	Tokio	Twarda	Mark Knowles	John Fitzgerald Anders Järryd	6:3, 3:6, 7:6
Zwycięzca	14.	28 maja 1995	Bolonia	Ceglana	Byron Black	Libor Pimek Vince Spadea	7:5, 6:3
Finalista	12.	18 lutego 1996	San Jose	Twarda (hala)	Richey Reneberg	Trevor Kronemann David Macpherson	4:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca	15.	28 kwietnia 1996	Seul	Twarda	Rick Leach	Kent Kinnear Kevin Ullyett	6:4, 6:4
Zwycięzca	16.	10 listopada 1996	Sztokholm	Twarda (hala)	Patrick Galbraith	Todd Martin Chris Woodruff	7:6, 6:4
Finalista	13.	12 stycznia 1997	Auckland	Twarda	Rick Leach	Ellis Ferreira Patrick Galbraith	4:6, 6:4, 6:7
Finalista	14.	23 lutego 1997	Memphis	Twarda (hala)	Rick Leach	Ellis Ferreira Patrick Galbraith	3:6, 6:3, 1:6
Finalista	15.	12 października 1997	Singapur	Dywanowa (hala)	Rick Leach	Mahesh Bhupathi Leander Paes	4:6, 4:6
Finalista	16.	26 października 1997	Stuttgart	Dywanowa (hala)	Rick Leach	Todd Woodbridge Mark Woodforde	3:6, 3:6
Finalista	17.	2 listopada 1997	Paryż	Dywanowa (hala)	Rick Leach	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	2:6, 6:7
Zwycięzca	17.	23 listopada 1997	Doubles Championship, Hartford	Dywanowa (hala)	Rick Leach	Mahesh Bhupathi Leander Paes	6:3, 6:4, 7:6
Finalista	18.	29 marca 1998	Miami	Twarda	Alex O’Brien	Ellis Ferreira Rick Leach	2:6, 4:6
Finalista	19.	18 czerwca 2000	Londyn	Trawiasta	Eric Taino	Todd Woodbridge Mark Woodforde	7:6(5), 3:6, 6:7(1)
Zwycięzca	18.	27 sierpnia 2000	Long Island	Twarda	Kevin Ullyett	Jan-Michael Gambill Scott Humphries	6:4, 6:4
Finalista	20.	25 lutego 2001	Memphis	Twarda (hala)	Alex O’Brien	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 6:7(3)
Finalista	21.	4 marca 2001	San Jose	Twarda (hala)	Jan-Michael Gambill	Mark Knowles Brian MacPhie	3:6, 6:7(4)
Zwycięzca	19.	26 sierpnia 2001	Long Island	Twarda	Kevin Ullyett	Leoš Friedl Radek Štěpánek	6:1, 6:4