Karsten Braasch

Karsten Braasch (ur. 14 lipca 1967 w Marl) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Karsten Braasch

Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1967 Marl
Wzrost	180 cm
Gra	leworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1987
Zakończenie kariery	2005
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	38 (13 czerwca 1994)
Australian Open	3R (1997)
Roland Garros	1R (1992, 1994, 1995)
Wimbledon	2R (1992, 1994)
US Open	3R (1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	6
Najwyżej w rankingu	36 (10 listopada 1997)
Australian Open	3R (2001, 2004)
Roland Garros	QF (1997, 2004)
Wimbledon	2R (1998, 1999, 2002)
US Open	2R (1998)

Kariera tenisowa

Karierę tenisową rozpoczął w roku 1987, a zakończył w 2005.

W singlu największym osiągnięciem Niemca jest finał turnieju ATP World Tour w Rosmalen na nawierzchni trawiastej z 1994 roku. W finale przegrał z Richardem Krajicekiem 3:6, 4:6. Najwyżej w rankingu singlistów był na 38. miejscu w czerwcu 1994 roku.

W grze podwójnej wygrał łącznie 6 turniejów rangi ATP World Tour oraz był również uczestnikiem 3 finałów. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 36. pozycji w listopadzie 1997 roku.

W roku 1994 reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa, w spotkaniu ćwierćfinałowym przeciwko Hiszpanii i półfinałowym przeciwko Rosji. Braasch odniósł 1 zwycięstwo w tych rozgrywkach przeciwko Hiszpanom w grze podwójnej. Partnerem deblowym Niemca był Michael Stich, a pokonał debel Sergi Bruguera–Tomás Carbonell. Przeciwko Rosji przegrał mecz deblowy (wspólnie ze Stichem) z parą Jewgienij Kafielnikow–Andriej Olchowski.

W roku 1994 odniósł z reprezentacją Niemiec zwycięstwo w Drużynowy Puchar Świata w tenisie ziemnym.

Braasch, leworęczny zawodnik o charakterystycznym wyglądzie (okulary, kilkudniowy zarost), wyróżniał się także niepowtarzalną akcją serwisową^[1]. W styczniu 1998 roku, kiedy już występował niemal wyłącznie w deblu (w grze pojedynczej klasyfikowany był poza czołową dwusetką rankingu światowego), przyjął wyzwanie młodych sióstr Williams, które chciały zmierzyć się na korcie z mężczyzną; z Venus Williams Braasch wygrał 6:2, z Sereną – 6:1^[2][3].

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	12 czerwca 1994	Rosmalen	Trawiasta	Richard Krajicek	3:6, 4:6

Gra podwójna (6–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	13 kwietnia 1997	Hongkong	Twarda	Jeff Tarango	Martin Damm Daniel Vacek	3:6, 4:6
Finalista	2.	4 maja 1997	Monachium	Ceglana	Jens Knippschild	Pablo Albano Àlex Corretja	6:3, 5:7, 2:6
Zwycięzca	1.	15 czerwca 1997	Halle	Trawiasta	Michael Stich	David Adams Marius Barnard	7:6, 6:3
Finalista	3.	5 października 1997	Bazylea	Dywanowa (hala)	Jim Grabb	Tim Henman Marc Rosset	6:7, 7:6, 6:7
Zwycięzca	2.	15 lipca 2001	Båstad	Ceglana	Jens Knippschild	Simon Aspelin Andrew Kratzmann	7:6(3), 4:6, 7:6(5)
Zwycięzca	3.	30 września 2001	Hongkong	Twarda	André Sá	Petr Luxa Radek Štěpánek	6:0, 7:5
Zwycięzca	4.	3 lutego 2002	Mediolan	Dywanowa (hala)	Andriej Olchowski	Julien Boutter Maks Mirny	3:6, 7:6(5), 12–10
Zwycięzca	5.	14 kwietnia 2002	Estoril	Ceglana	Andriej Olchowski	Simon Aspelin Andrew Kratzmann	6:3, 6:3
Zwycięzca	2.	14 września 2003	Bukareszt	Ceglana	Sarkis Sarksjan	Simon Aspelin Jeff Coetzee	7:6(7), 6:2