Jeff Tarango

Jeffrey Gail Tarango (ur. 20 listopada 1968 w Manhattan Beach) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sydney (2000).

Jeff Tarango

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1968 Manhattan Beach
Wzrost	180 cm
Gra	leworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1989
Zakończenie kariery	2003
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	42 (2 listopada 1992)
Australian Open	3R (1997, 1999)
Roland Garros	3R (1993, 1996)
Wimbledon	3R (1995)
US Open	3R (1989, 1996, 1997)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	14
Najwyżej w rankingu	10 (18 października 1999)
Australian Open	3 (1996, 2001, 2002)
Roland Garros	F (1999)
Wimbledon	3R (1997, 2000)
US Open	3R (1996, 1997, 2000)

Kariera tenisowa

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2003.

W grze pojedynczej wygrał dwa turnieje rangi ATP World Tour, najpierw w Wellington, a potem w Tel Awiwie (oba w sezonie 1992). Ponadto przegrał 4 finały.

W grze podwójnej Amerykanin jest zwycięzcą 14 turniejów rangi ATP World Tour oraz 12 razy był finalistą. W roku 1999 doszedł wspólnie z Goranem Ivaniševiciem do finału na kortach im. Rolanda Garrosa nie tracąc po drodze seta. W pojedynku finałowym zmierzyli się z deblem Mahesh Bhupathi–Leander Paes. Mecz zakończył się porażką pary Tarango–Ivanišević 2:6, 5:7^[1]. W sezonie 2001 był w półfinale Rolanda Garrosa, wspólnie startując z Michaelem Hillem. Para ta przegrała mecz o udział w finale z Bhupathim i Paesem.

Podczas Wimbledonu 1995 został ukarany dyskwalifikacją w meczu trzeciej rundy przeciwko Alexandrowi Mronzowi za obrażanie sędziego^[2][3]. Konsekwencją jej było niedopuszczenie Amerykanina rok później do występów na londyńskich kortach.

W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney w konkurencji singla. Odpadł z rywalizacji w 2 rundzie pokonany przez Mariana Zabaletę^[4].

W rankingu gry pojedynczej Tarango najwyżej był na 42. miejscu (2 listopada 1992), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (18 października 1999).

Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem meczów tenisowych dla takich stacji jak BBC, ESPN, Tennis Channel, Fox Broadcasting Company i DirecTV.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (2–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	21 sierpnia 1988	Livingston	Twarda	Andre Agassi	2:6, 4:6
Finalista	2.	21 kwietnia 1991	Seul	Twarda	Patrick Baur	4:6, 6:1, 6:7(5)
Zwycięzca	1.	5 stycznia 1992	Wellington	Twarda	Aleksandr Wołkow	6:1, 6:0, 6:3
Zwycięzca	2.	18 października 1992	Tel Awiw	Twarda	Stéphane Simian	4:6, 6:3, 6:4
Finalista	3.	18 września 1994	Bordeaux	Twarda	Wayne Ferreira	0:6, 5:7
Finalista	4.	1 sierpnia 1999	Umag	Ceglana	Magnus Norman	2:6, 4:6

Gra podwójna (14–12)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	19 czerwca 1994	St. Pölten	Ceglana	Adam Malik	Vojtěch Flégl Andrew Florent	6:3, 1:6, 4:6
Zwycięzca	1.	30 kwietnia 1995	Seul	Twarda	Sébastien Lareau	Joshua Eagle Andrew Florent	6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	23 lipca 1995	Waszyngton	Twarda	Olivier Delaître	Petr Korda Cyril Suk	1:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	3.	17 września 1995	Bukareszt	Ceglana	Mark Keil	Cyril Suk Daniel Vacek	6:4, 7:6
Zwycięzca	4.	14 lipca 1996	Båstad	Ceglana	David Ekerot	Joshua Eagle Peter Nyborg	6:4, 3:6, 6:4
Zwycięzca	5.	15 września 1996	Bukareszt	Ceglana	David Ekerot	David Adams Menno Oosting	7:6, 7:6
Finalista	2.	13 kwietnia 1997	Hongkong	Twarda	Karsten Braasch	Martin Damm Daniel Vacek	3:6, 4:6
Finalista	3.	18 stycznia 1998	Auckland	Twarda	Tom Nijssen	Patrick Galbraith Brett Steven	4:6, 2:6
Finalista	4.	2 sierpnia 1998	Los Angeles	Twarda	Daniel Vacek	Patrick Rafter Sandon Stolle	4:6, 4:6
Zwycięzca	6.	15 listopada 1998	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jared Palmer	Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek	6:4, 6:7, 6:2
Zwycięzca	7.	17 stycznia 1999	Auckland	Twarda	Daniel Vacek	Jiří Novák David Rikl	7:5, 7:5
Zwycięzca	8.	14 lutego 1999	Petersburg	Dywanowa (hala)	Daniel Vacek	Menno Oosting Andrei Pavel	3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca	9.	18 kwietnia 1999	Tokio	Twarda	Daniel Vacek	Wayne Black Brian MacPhie	4:3 krecz
Finalista	5.	6 czerwca 1999	French Open, Paryż	Ceglana	Goran Ivanišević	Mahesh Bhupathi Leander Paes	2:6, 5:7
Zwycięzca	10.	11 lipca 1999	Båstad	Ceglana	David Adams	Nicklas Kulti Mikael Tillström	7:6(6), 6:4
Zwycięzca	11.	19 września 1999	Bournemouth	Ceglana	David Adams	Michael Kohlmann Nicklas Kulti	6:3, 6:7(5), 7:6(5)
Zwycięzca	12.	3 października 1999	Tuluza	Twarda (hala)	Olivier Delaître	David Adams John-Laffnie de Jager	3:6, 7:6(2), 6:4
Finalista	6.	16 stycznia 2000	Auckland	Twarda	Olivier Delaître	Ellis Ferreira Rick Leach	5:7, 4:6
Finalista	7.	15 października 2000	Tokio	Twarda	Michael Hill	Mahesh Bhupathi Leander Paes	4:6, 7:6(1), 3:6
Zwycięzca	13.	26 listopada 2000	Brighton	Twarda (hala)	Michael Hill	Paul Goldstein Jim Thomas	6:3, 7:5
Finalista	8.	18 lutego 2001	Marsylia	Twarda (hala)	Michael Hill	Julien Boutter Fabrice Santoro	6:7(7), 5:7
Zwycięzca	14.	15 kwietnia 2001	Casablanca	Ceglana	Michael Hill	Pablo Albano David Macpherson	6:7(2), 3:6
Finalista	9.	15 lipca 2001	Gstaad	Ceglana	Michael Hill	Roger Federer Marat Safin	1:0 krecz
Finalista	10.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Michael Hill	Guillermo Cañas Rainer Schüttler	6:4, 6:7(1), 4:6
Finalista	11.	7 października 2001	Moskwa	Dywanowa (hala)	Mahesh Bhupathi	Maks Mirny Sandon Stolle	3:6, 0:6
Finalista	12.	21 października 2001	Stuttgart	Twarda (hala)	Ellis Ferreira	Maks Mirny Sandon Stolle	6:7, 6:7(4)