Tim Henman

Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) – brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.

Tim Henman

Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	6 września 1974 Oksford
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1993
Zakończenie kariery	23 września 2007
Trener	Larry Stefanki (2001−2003) Paul Annacone (2003−2007)
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	4 (7 sierpnia 2002)
Australian Open	4R (2000−2002)
Roland Garros	SF (2004)
Wimbledon	SF (1998, 1999, 2001, 2002)
US Open	SF (2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	62 (21 lutego 2001)
Australian Open	1R (1996−1998)
Roland Garros	3R (1996)
Wimbledon	2R (1994)
US Open	2R (1996)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 tenis ziemny (gra podwójna)
Strona internetowa

Kariera tenisowa

Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.

W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.

W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.

W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.

W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em^[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.

Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)^[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).

W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–17)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	5 stycznia 1997	Doha	Twarda	Jim Courier	5:7, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca	1.	12 stycznia 1997	Sydney	Twarda	Carlos Moyá	6:3, 6:1
Finalista	2.	23 lutego 1997	Antwerpia	Twarda (hala)	Marc Rosset	2:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca	2.	14 września 1997	Taszkent	Twarda	Marc Rosset	7:6(2), 6:4
Finalista	3.	18 stycznia 1998	Sydney	Twarda	Karol Kučera	5:7, 4:6
Finalista	4.	2 sierpnia 1998	Los Angeles	Twarda	Andre Agassi	4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	20 września 1998	Taszkent	Twarda	Jewgienij Kafielnikow	7:5, 6:4
Zwycięzca	4.	11 października 1998	Bazylea	Twarda (hala)	Andre Agassi	6:4, 6:3, 3:6, 6:4
Finalista	5.	10 stycznia 1999	Doha	Twarda	Rainer Schüttler	4:6, 7:5, 1:6
Finalista	6.	21 lutego 1999	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Jewgienij Kafielnikow	2:6, 6:7(3)
Finalista	7.	13 czerwca 1999	Londyn (Queen’s)	Trawiasta	Pete Sampras	7:6(1), 4:6, 6:7(4)
Finalista	8.	10 października 1999	Bazylea	Dywanowa (hala)	Karol Kučera	4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2)
Finalista	9.	20 lutego 2000	Rotterdam	Twarda (hala)	Cédric Pioline	7:6(3), 4:6, 6:7(4)
Finalista	10.	12 marca 2000	Scottsdale	Twarda	Lleyton Hewitt	4:6, 6:7(2)
Finalista	11.	13 sierpnia 2000	Cincinnati	Twarda	Thomas Enqvist	6:7(5), 4:6
Zwycięzca	5.	15 października 2000	Wiedeń	Twarda (hala)	Tommy Haas	6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca	6.	26 listopada 2000	Brighton	Twarda (hala)	Dominik Hrbatý	6:2, 6:2
Zwycięzca	7.	18 lutego 2001	Kopenhaga	Twarda (hala)	Andreas Vinciguerra	6:3, 6:4
Finalista	12.	17 czerwca 2001	Londyn (Queen’s)	Trawiasta	Lleyton Hewitt	6:7(3), 6:7(3)
Zwycięzca	8.	28 października 2001	Bazylea	Dywanowa (hala)	Roger Federer	6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca	9.	6 stycznia 2002	Adelaide	Twarda	Mark Philippoussis	6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista	13.	24 lutego 2002	Rotterdam	Twarda (hala)	Nicolas Escudé	6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista	14.	17 marca 2002	Indian Wells	Twarda	Lleyton Hewitt	1:6, 2:6
Finalista	15.	16 czerwca 2002	Londyn (Queen’s)	Trawiasta	Lleyton Hewitt	6:4, 1:6, 4:6
Zwycięzca	10.	3 sierpnia 2003	Waszyngton	Twarda	Fernando González	6:3, 6:4
Zwycięzca	11.	2 listopada 2003	Paryż	Twarda (hala)	Andrei Pavel	6:2, 7:6(6), 7:6(2)
Finalista	16.	21 marca 2004	Indian Wells	Twarda	Roger Federer	3:6, 3:6
Finalista	17.	8 października 2006	Tokio	Twarda	Roger Federer	3:6, 3:6

Gra podwójna (4–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	28 lipca 1996	Atlanta	Twarda	Neil Broad	Todd Woodbridge Mark Woodforde	4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca	1.	5 października 1997	Bazylea	Dywanowa (hala)	Marc Rosset	Karsten Braasch Jim Grabb	7:6, 6:7, 7:6
Zwycięzca	2.	28 lutego 1999	Londyn	Dywanowa (hala)	Greg Rusedski	Byron Black Wayne Ferreira	6:3, 7:6(6)
Zwycięzca	3.	25 kwietnia 1999	Monte Carlo	Ceglana	Olivier Delaître	Jiří Novák David Rikl	6:2, 6:3
Finalista	2.	20 lutego 2000	Rotterdam	Twarda (hala)	Jewgienij Kafielnikow	David Adams John-Laffnie de Jager	7:5, 2:6, 3:6
Zwycięzca	4.	25 kwietnia 2004	Monte Carlo	Ceglana	Nenad Zimonjić	Gastón Etlis Martín Rodríguez	7:5, 6:2