Kazimierz Juszczyk

Kazimierz Juszczyk (ur. 23 lutego 1894 w Świniarach, woj. kieleckie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej.

Kazimierz Juszczyk

podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1894 Świniary
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	II Brygada Legionów Polskich, II Korpus Polski w Rosji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Syn Bartłomieja i Ewy ze Strachów. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Żołnierz II Brygady Legionów, walczył m.in. pod Kaniowem. Następnie w II Korpusie Polskim w Rosji. Od 1918 w Wojsku Polskim. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1921 brał udział w walkach na Górnym Śląsku. Po demobilizacji, do 1929 pracował jako gajowy w Leśnictwie Skulin, Nadleśnictwo Kowel^[1]. Następnie mieszkał w osadzie wojskowej Polany (Krzeczewicze), gmina Powórsk^[1][2]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 50 pułku piechoty w Kowlu^[3]. Do 1939 pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Kowel^[1].

Zmobilizowany w 1939. Walczył w kampanii wrześniowej^[4]. Po 17 września 1939, w niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 035/1 z 16.04.1940. Został zamordowany między 20 a 22.04.1940 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 05.05.1943. Przy szczątkach znaleziono książeczkę żołdu^[5], według listy PCK znaleziono książeczkę wojskową^[6]. Figuruje na liście AM-196-1098 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-34-01098. Nazwisko Juszczyka znajduje się na liście ofiar (pod nr 0995) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 114 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 121 z 1943. W „Nowinach: gazeta ścienna dla polskiej wsi” w spisie ofiar z Katynia znajduje się pod nr 668, z adnotacją - „ppor”^[7]. Krewni do 1992 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Żonaty, miał dwoje dzieci^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 8 listopada 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9]
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Kampania wrześniowa