Kazimierz Klimczak

Kazimierz Klimczak, ps. „Szron” (ur. 15 lutego 1914 w Ciepłowie, zm. 14 lipca 2023^[1]) – polski wojskowy, pułkownik Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Armii Krajowej, najdłużej żyjący uczestnik powstania warszawskiego^[2]. 5 kwietnia 2022 roku, po śmierci Stanisława Kowalskiego, został najstarszym żyjącym mężczyzną w Polsce.

Kazimierz Klimczak

Szron

Z Premierem RP Mateuszem Morawieckim w trakcie obchodów powstańczych w 2018 roku
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1914 Ciepłowo
Data śmierci	14 lipca 2023
Przebieg służby
Lata służby	1936–1946
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	67 Pułk Piechoty Obwód Ochota Armii Krajowej
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą powstanie warszawskie
Odznaczenia

Życiorys

Klimczak pochodził z wielodzietnej rodziny, miał sześciu braci i pięć sióstr. Ukończył Szkołę Podoficerską Piechoty dla Małoletnich nr 1 w Koninie^[3]. Od 1936 służył w Wojsku Polskim. Ukończył szkołę podoficerów instruktorów i rozpoczął służbę w 67 pp w Brodnicy. W jego szeregach brał udział w walkach Armii „Pomorze” w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w walkach 67 pp pod Mełnem w okolicach Grudziądza i bitwie nad Bzurą gdzie został ciężko ranny. Trafił do Szpitala Ujazdowskiego na leczenie^[4]. Na oddziale szpitalnym leżał wraz z Witoldem Jarosińskim i Karolem Kumunieckim (dowódca 67 pp) też ciężko rannymi^[5].

Będąc inwalidą wojennym nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej, następnie pozostawał żołnierzem Armii Krajowej. W okresie okupacji pracował w Monopolu Tytoniowym na ul. Kaliskiej 1 w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego walczył w stopniu sierżanta na Woli w szeregach Obwodu Ochota Armii Krajowej. Warszawę opuścił z ludnością cywilną. Został wzięty do niewoli, ale udało mu się zbiec z transportu. W lutym 1945 powrócił do stolicy. Do 1946 służył w pułku samochodowym ludowego Wojska Polskiego, jako dowódca plutonu transportowego.

W III RP był zaangażowany w działalność kombatancką, m.in. jako członek Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej.

Zmarł 14 lipca 2023 w wieku 109 lat jako najstarszy mężczyzna w Polsce^[6]. 28 lipca 2023 został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[7]. Uroczystości miały charakter państwowy z ceremoniałem wojskowym^[8].

Awanse i odznaczenia

W 2017 został awansowany do stopnia pułkownika Wojska Polskiego w stanie spoczynku^[9][10].

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem „Pro Patria”, Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie, Medalem pamiątkowym z okazji 70. rocznicy Powstania Warszawskiego^[11][12], Medalem „Pro Bono Poloniae”, Medalem Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki^[13].