Witold Jarosiński

Witold Jarosiński (ur. 18 września 1909 w Warszawie, zm. 5 grudnia 1993) – polski polityk komunistyczny, nauczyciel i polonista. Poseł na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1956–1957, 1960–1968), minister oświaty (1950–1956), zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1968–1969), a do 1972 jej członek. Budowniczy Polski Ludowej.

Witold Jarosiński

Data i miejsce urodzenia	18 września 1909 Warszawa
Data śmierci	5 grudnia 1993
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres	od 22 grudnia 1968 do 27 czerwca 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Członek Rady Państwa
Okres	od 22 grudnia 1968 do 28 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Minister oświaty
Okres	od 7 lipca 1950 do 4 sierpnia 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stanisław Skrzeszewski
Następca	Feliks Baranowski
Odznaczenia

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej, jego rodzicami byli Antoni i Józefa. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (rozpoczęte w 1929). Przed II wojną światową pracował jako nauczyciel oraz działał w środowisku młodzieży komunistycznej; był ciężko ranny w wojnie obronnej w 1939, po długiej kuracji w szpitalu jenieckim pracował w chłodni w Warszawie, w latach 1944–1945 na robotach przymusowych w Niemczech. Od 1945 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 pracował w magistracie w Sosnowcu, następnie w aparacie partyjnym (m.in. w Komitecie Wojewódzkim PPR w Katowicach), był II sekretarzem Komitetów Wojewódzkich – PPR we Wrocławiu, potem PZPR w Krakowie. W 1950 (od stycznia do maja) był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR, a wiosną tego samego roku był przez kilka tygodni I sekretarzem Komitetu Warszawskiego partii^[1], a od sierpnia 1950 – ministrem oświaty. Po odejściu z funkcji ministra (1956) był ponownie I sekretarzem Komitetu Warszawskiego (od lutego 1957 do lutego 1960)^[1]. Wieloletni członek władz partyjnych – w latach 1949–1954 zastępca członka KC PZPR, w latach 1954–1971 członek KC, w latach 1971–1980 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej, w latach 1980–1981 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. Od października 1956 do maja 1957 i od lutego 1960 do listopada 1968 był sekretarzem KC PZPR odpowiedzialnym za oświatę^[2].

W latach 1952–1980 był posłem na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, w IV i V kadencji kierował Komisją Mandatowo-Regulaminową (1965–1972). W latach 1961–1983 urzędujący sekretarz i członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, a w latach 1968–1969 zastępca przewodniczącego Rady Państwa, a do 1972 jej członek. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[3]. W latach 1970–1974 wiceprzewodniczący Zarządu Głównego^[4], w okresie 1974–1983 nadal członek prezydium ZG, a od 1983 członek Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Ordery i odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1974)^[5]
• Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie; w tym w 1964^[6])
• Tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (1987)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1967)^[8]
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[9]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1963)^[10]
• Złota odznaka związkowa Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego (1955)^[11]
• Złota odznaka Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1965)^[12]
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1975)^[13]
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)^[14]
• Honorowa złota odznaka 5-lecia działalności Pałacu Młodzieży (1960)^[15]
• Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954)^[16]
• wiele innych odznaczeń