Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kim Basinger
amerykańska aktorka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kimila Ann Basinger (ur. 8 grudnia 1953 w Athens) – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, modelka. Laureatka Oscara za drugoplanową rolę w filmie Tajemnice Los Angeles (1997)[1].
W 1992 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard[2][3].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wczesne lata
Urodziła się w Athens w stanie Georgia w rodzinie metodystów jako jedna z pięciorga dzieci Ann Lee (z domu Cordell; 1925–2017)[4], baletnicy, pływaczki i fotomodelki, i Donalda Wade Basingera (1923–2016)[4], muzyka jazzowego big-bandu i byłego żołnierza United States Army. Jej rodzina była pochodzenia niemieckiego, szkockiego, szwedzkiego i francuskiego[4]. Ma dwóch braci – Micka i Skipa oraz dwie siostry – Ashley i Barbarę.
Z powodu sytuacji w rodzinnym domu Basinger stała się chorobliwie nieśmiała i miała ogromne problemy z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami. Bała się nawet czytać na głos w klasie i kiedy któregoś dnia nauczyciel wyznaczył ją do tego zadania, wpadła w panikę. Aby przezwyciężyć nieśmiałość, jej rodzice zapisali ją na lekcje tańca. W szkole uprawiała również pływanie i gimnastykę. Wkrótce okazało się, że uzdolniona jest również muzycznie i świetnie śpiewa. W 1971 ukończyła szkołę średnią Athens High School. Uczęszczała na University of Georgia[5].
Uczęszczała na wieczorne kursy aktorstwa w prestiżowym Neighborhood Playhouse i występowała jako piosenkarka w nocnych klubach Greenwich Village.
Kariera
W wieku 16 lat wygrała wybory Miss Junior stanu Georgia. Zwycięstwo w tych wyborach pozwoliło jej brać udział w wyborach krajowych w Nowym Jorku, gdzie została dostrzeżona przez Eileen Ford, która zaproponowała jej kontrakt z renomowaną Ford Modeling Agency. Brała udział w kampaniach promocyjnych światowych takich marek jak Revlon, Clairol czy Maybelline. Gdy miała 20 lat, została modelką i zarabiała tysiące dolarów dziennie. Z wybiegu wkrótce trafiła na plan filmowy.
Karierę aktorską zaczynała w 1972 występem w reklamie szamponu Breck. W 1976 wyjechała do Los Angeles. Wkrótce potem nadeszły propozycje udziału w serialach, w tym w jednym z odcinków serialu ABC Aniołki Charliego (1976) pt. „Aniołki w kajdankach” oraz w pilocie do serialu telewizyjnego Pies i kot (Dog and Cat, 1977) jako policyjny detektyw J.Z. Kane. Kandydowała do regularnej roli w drugim sezonie Aniołki Charliego, którą ostatecznie dostała Cheryl Ladd, aż wreszcie otrzymała oferty ról w filmach pełnometrażowych. Zadebiutowała na dużym ekranie w westernie Hard Country (1981) z Daryl Hannah. Jej kariera nabrała tempa po roli dziewczyny agenta Jamesa Bonda u boku Seana Connery’ego w filmie Nigdy nie mów nigdy (1983)[6].
W 1983 była na okładce magazynu „Playboy”. Rola Memo Paris w dramacie sportowym Urodzony sportowiec (The Natural, 1984) z Robertem Redfordem i Glenn Close przyniosła jej nominację do Złotego Globu. Prawdziwym przełomem okazał się występ w 9 1/2 tygodnia (1986) u boku Mickeya Rourke’a i od tamtej pory Basinger mogła przebierać w scenariuszach. W 1987 odebrała niemiecką nagrodę kinową Jupiter za główne role w trzech filmach: jako Michel Duval w melodramacie kryminalnym Richarda Pearce’a Bez litości (No Mercy, 1986) z Richardem Gere’em, Nadine Hightower w komedii Roberta Bentona Nadine (1987) z Jeffem Bridgesem i Nadia Gates, której nie wolno stawiać drinków w komedii romantycznej Blake’a Edwardsa Randka w ciemno (Blind Date, 1987) u boku Bruce’a Willisa. Rola Celeste Martin w komedii fantastycznonaukowej Moja macocha jest kosmitką (My Stepmother Is an Alien, 1988) przyniosła jej nominację do Nagrody Saturn w kategorii najlepsza aktorka. Za postać dziennikarki Vicki Vale w filmie Tima Burtona Batman (1989) z Jackiem Nicholsonem była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Lecz choć na ekranach pojawiała się regularnie, już wkrótce proponowane role przestały być tak atrakcyjne i często ograniczały się jedynie do drugiego planu. W 1991 zajmowała 10. miejsce w zestawieniu najlepiej opłacanych aktorów na świecie (z honorarium w wysokości 2,5 mln dol.), przy czym była drugą najlepiej opłacaną aktorką (za Michelle Pfeiffer)[7].
Była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki za występ w filmach takich jak Zawód pan młody (The Marrying Man, 1991) u boku swojego byłego męża Aleca Baldwina, Diagnoza zbrodni (Final Analysis, 1992) z Richardem Gere’em, Wspaniały świat (Cool World, 1992), Ucieczka gangstera (The Getaway, 1994), Marzyłam o Afryce (I Dreamed of Africa, 2000) i Próba sił (Bless the Child, 2000). Jej decyzja o wycofaniu się z produkcji Uwięziona Helena (1993) spowodowała, że została pozwana przez producentów do sądu, przegrała sprawę i sąd zasądził osiem milionów dolarów odszkodowania na rzecz producentów. Orzeczenie sądu ostatecznie zostało jednak odrzucone w drugiej instancji, ale rachunki za adwokatów, które aktorka musiała zapłacić, zmusiły ją do ogłoszenia bankructwa. Przez kolejne trzy lata pozostawała bez pracy.
Pojawia się w teledysku Toma Petty „Mary Jane’s Last Dance” (1993). W 1997 wraz z Prince’em nagrała album Hollywood Affair[8][9]. Powróciła do filmu kreacją luksusowej prostytutki Lynn Bracken w dramacie kryminalnym Tajemnice Los Angeles (1997), za którą otrzymała nagrodę Oscara i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Zaśpiewała w ducie z Ozzy Osbourne „Shake Your Head” (2005). Za rolę Marion Cole w komediodramacie Drzwi w podłodze (The Door in the Floor, 2004) z Jeffem Bridgesem była nominowana do nagrody Boston Society of Film Critics Award. Za rolę byłej kochanki głównego bohatera (Jamie Dornan), która wprowadziła go w BDSM w melodramacie erotycznym Ciemniejsza strona Greya (Fifty Shades Darker, 2017) otrzymała Złotą Malinę jako najgorsza aktorka drugoplanowa.
Była na okładkach magazynów, takich jak „Vogue”, „Max”, „Interview”, „Playboy”, „Ekran” (w listopadzie 1989), „InStyle”, „Allure”, „Esquire”, „Elle”, „Vanity Fair” i „Cosmopolitan”[10].
Remove ads
Życie prywatne
12 października 1980 wyszła za mąż za Rona Snyder-Brittona. Jej małżeństwo rozpadło się 20 grudnia 1989[11]. Spotykała się również z Richardem Gere’em (1986)[11], producentem telewizyjnym Jonem Petersem (1988−1989)[11] i Prince’em (1989–1990)[11]. W maju 1990 poznała Aleca Baldwina. Pobrali się 19 sierpnia 1993. Mają córkę Ireland Eliesse (ur. 23 października 1995). Jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem, zwieńczonym burzliwą batalią o opiekę nad córką, 3 września 2002.
Remove ads
Filmografia
filmy fabularne
Seriale TV
Remove ads
Nagrody
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads