Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Charlton Heston

amerykański aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Charlton Heston
Remove ads

Charlton Heston, właśc. John Charles Carter (ur. 4 października 1923 w Evanston, zm. 5 kwietnia 2008 w Beverly Hills) − amerykański aktor, reżyser, producent i działacz polityczny, zdobywca Oscara za legendarną rolę tytułową w Ben-Hurze (1959). Zdobył sławę dzięki głównym rolom męskim w licznych hollywoodzkich filmach, w tym eposach biblijnych, dramatach historycznych, filmach fantastycznonaukowych, filmach fantasy i filmach akcji. Był trzykrotnie nominowany do Złotego Globu i trzech nagród Emmy.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...

W 2011 został upamiętniony na znaczku pocztowym w związku z serią „Legendy Hollywoodu”[1].

Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Wczesne lata

Urodził się w Evanston w stanie Illinois jako syn Lilli (z domu Charlton) Carter i Russella Whitforda Cartera, operatora młyna[2]. Jego rodzina miała pochodzenie angielskie, szkockie, kornwalijskie i niemieckie[3]. Kiedy miał dziesięć lat, jego rodzice rozwiedli się. Matka wyszła za mąż za Chestera Hestona i Charlton przyjął nazwisko ojczyma[4]. Rodzina przeprowadziła się na przedmieścia Chicago. W 1941 ukończył New Trier High School[5] w Winnetka. Studiował na wydziale teatralnym na Northwestern University w Evanston[5]. W czasie II wojny światowej służył w Korpusie Powietrznym Armii Stanów Zjednoczonych[6].

Kariera

Thumb
Jako Mojżesz w filmie Dziesięcioro przykazań
Thumb
Uczestnicy marszu na Waszyngton: (od lewej) Sidney Poitier, Harry Belafonte, Charlton Heston
Thumb
Michael Moore i Charlton Heston
w karykaturze Carlosa Latuffa do filmu Zabawy z bronią

Był cenionym aktorem i lektorem radiowym w Chicago, zanim po raz pierwszy trafił na ekran w tytułowej roli w ekranizacji sztuki Henrika Ibsena Peer Gynt (1941)[7] z udziałem Francisa X. Bushmana w roli narratora. Po wojnie Heston z żoną zamieszkał w Hell’s Kitchen w Nowym Jorku, gdzie pracował jako model artystów. Zafascynowany repertuarem Williama Shakespeare’a i szukając sposobu na dostanie się do teatru, Heston i jego żona podjęli w 1947 pracę administratorów teatrzyku Thomas Wolfe Memorial Theatre w Asheville w Karolinie Północnej. W 1947 zadebiutował na Broadwayu w roli Prokuleusza, żołnierza Cezara w tragedii szekspirowskiej Antoniusz i Kleopatra[8]. W 1950 zdobył nagrodę Theatre World za rolę Johna Clitherowa w przedstawieniu broadwayowskim Projekt witraża[9]. W adaptacji szekspirowskiej Avon Productions Juliusza Cezara (Julius Caesar, 1950) został obsadzony w roli Marka Antoniusza.

W 1950 przeniósł się do Hollywood. W wieku 26 lat jego pierwszym profesjonalnym występem filmowym była główna podwójna rola skorumpowanego hazardzisty skazanego na zagładę Danny’ego Haleya i Richarda Brantona w dramacie kryminalnym noir Williama Dieterle’a Mroczne miasto (Dark City, 1950)[10]. Przełom w jego karierze nastąpił, gdy Cecil B. DeMille zaangażował go do roli bezwzględnego dyrektora cyrku Brada Bradena w monumentalnym hollywoodzkim dramacie familijnym Największe widowisko świata (The Greatest Show on Earth, 1952), który został nagrodzony Oscarem dla najlepszego filmu roku i Złotym Globem dla najlepszego filmu dramatycznego. Wystąpił dwukrotnie jako siódmy prezydent USA, Andrew Jackson w dramacie biograficznym 20th Century Studios Dama prezydenta (The President’s Lady, 1953) i przygodowym dramacie historycznym Anthony’ego Quinna Korsarz (The Buccaneer, 1958).

Heston stał się ikoną złotej ery Hollywood dzięki roli Mojżesza w biblijnym eposie Dziesięcioro przykazań (1956), wybrany przez reżysera Cecila B. DeMille’a, który uważał, że Heston ma niesamowite podobieństwo do marmurowej rzeźby Mojżesza Michała Anioła[11]. Po tym jak Marlon Brando, Burt Lancaster i Rock Hudson[12] odrzucili propozycję roli Judy Ben-Hura, Heston ćwiczył dwa miesiące do wściekłego wyścigu rydwanów i zagrał w ekranizacji powieści historycznej Lew Wallace’a Ben-Hur (1959) w reż. Williama Wylera, za którą został uhonorowany Oscarem dla najlepszego aktora pierwszoplanowego i nagrodą David di Donatello[13].

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 1628 Hollywood Boulevard[14][15].

Wystąpił jako Rodrigo Díaz de Vivar w amerykańsko−włoskim dramacie kostiumowym Anthony’ego Manna Cyd (El Cid, 1961), Michał Anioł w ekranizacji powieści Irvinga Stone’a Udręka i ekstaza (The Agony and the Ecstasy, 1965) w reż. Carola Reeda, Jan Chrzciciel w filmie biblijnym George’a Stevensa Opowieść wszech czasów (The Greatest Story Ever Told, 1965), brytyjski generał Charles Gordon w historycznym dramacie biograficznym Chartum (Khartoum, 1966) i Robert Neville w dramacie fantastycznonaukowym Borisa Sagala Człowiek Omega (The Omega Man, 1971)[16].

Sfinansował ekranizację Juliusza Cezara (Julius Caesar, 1970), gdzie wystąpił jako Marek Antoniusz, a tytułową postać zagrał John Gielgud. W 1971 zadebiutował jako reżyser adaptacji szekspirowskiej Antoniusza i Kleopatry (Antony and Cleopatra)[17], gdzie zagrał także Marka Antoniusza. Wystąpił u Richarda Lestera w roli detektywa Roberta Thorna w dramacie fantastycznonaukowym Zielona pożywka (Soylent Green, 1973) oraz jako kardynał Richelieu w ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1973) i sequelu Czterej muszkieterowie (The Four Musketeers, 1974). W operze mydlanej ABC, Dynastia (Dynasty, 1985) i spin–offie Dynastia Colbych (The Colbys, 1985–1987) zagrał rolę dyrektora generalnego Colby Enterprises, Jasona Colby’ego. W ekranowej adaptacji Kennetha Branagha szekspirowskiego Hamleta (1996) pojawił się jako aktor grający króla.

W latach 50. i 60. popierał demokratów, w 1963 brał udział w marszu na Waszyngton Martina Luthera Kinga, w latach 1966–1971 był prezesem Stowarzyszenia Aktorów Filmowych[18]. W latach 80. zbliżył się do republikanów i w kolejnych kampaniach wyborczych popierał ich kandydatów na prezydenta. W latach 1998–2003 był prezesem Narodowego Stowarzyszenia Strzeleckiego Ameryki, zdecydowanie opowiadając się przeciwko próbom ograniczenia dostępu do broni w USA – w tej roli pojawił się w oscarowym dokumencie Zabawy z bronią Michaela Moore’a.

Remove ads

Życie prywatne

17 marca 1944 poślubił Lydię Marie Clarke. Mieli syna Frasera Clarke’a (ur. 1955), który został scenarzystą i aktorem, oraz adoptowaną córkę Holly Ann (ur. 1961)[19].

Śmierć

W 2002 stwierdzono u niego chorobę Alzheimera[20]. 5 kwietnia 2008 zmarł w wieku 84 lat w swoim domu w Beverly Hills[20].

Filmografia

Remove ads

Nagrody

Więcej informacji Rok, Nagroda ...
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads