Kojot preriowy

Kojot preriowy^[4], kojot^[5], kujot, wilk preriowy Ameryki Północnej (Canis latrans) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae) o wyglądzie pośrednim między małym wilkiem a szakalem. Ma bardziej krępą budowę, krótszą szyję i ostrzejszy pysk niż wilk europejski^[6]. Zamieszkuje obszary od Alaski do Panamy. Wyróżnia się ok. 19 podgatunków kojota.

Kojot preriowy

Canis latrans[1]
Say, 1823[2]
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	wilk
Gatunek	kojot preriowy
Podgatunki C. l. cagottis C. E. H. Smith, 1839 C. l. clepticus Elliot, 1903 C. l. dickeyi Nelson, 1932 C. l. frustror Woodhouse, 1851 C. l. goldmani Merriam, 1904 C. l. hondurensis Goldman, 1936 C. l. impavidus J. A. Allen, 1903 C. l. incolatus Hall, 1934 C. l. jamesi Townsend, 1912 C. l. latrans Say, 1823 C. l. lestes Merriam, 1897 C. l. mearnsi Merriam, 1897 C. l. microdon Merriam, 1897 C. l. ochropus Eschscholtz, 1829 C. l. peninsulae Merriam, 1897 C. l. texensis Bailey, 1905 C. l. thamnos Jackson, 1949 C. l. umpquensis Jackson, 1949 C. l. vigilis Merriam, 1897
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1823 roku amerykański przyrodnik Thomas Say umieszczając nowy gatunek w rodzaju Canis i nadając mu epitet gatunkowy latrans^[2]. Miejsce typowe to stan Nebraska, Stany Zjednoczone^[7][8]. Holotyp nieznany, być może znajduje się w zbiorach Academy of Natural Sciences of Drexel University.

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają 19 podgatunków^[7].

Rozmieszczenie geograficzne

Kojot preriowy występuje w zależności od podgatunku^[9]:

• C. latrans cagottis – południowo-wschodni Meksyk
• C. latrans clepticus – Meksyk (Kalifornia Dolna) i Stany Zjednoczone (Kalifornia)
• C. latrans dickeyi – Salwador, zachodni Honduras, Nikaragua, Kostaryka i Panama
• C. latrans frustror – Stany Zjednoczone (Missouri, Kansas, część Oklahomy i wschodni Teksas)
• C. latrans goldmani – Meksyk, Belize i Gwatemala
• C. latrans hondurensis – wschodni Honduras
• C. latrans impavidus – zachodni Meksyk
• C. latrans incolatus – Stany Zjednoczone (Alaska) i północno-zachodnia Kanada
• C. latrans jamesi – Meksyk (Tiburón i Kalifornia Dolna)
• C. latrans latrans – południowa Kanada i Stany Zjednoczone (Wielkie Równiny)
• C. latrans lestes – południowo-zachodnia Kanada i zachodnie Stany Zjednoczone
• C. latrans mearnsi – północno-zachodni Meksyk i południowo-zachodnie Stany Zjednoczone
• C. latrans microdon – północno-wschodni Meksyk i południowe Stany Zjednoczone (południowy Teksas)
• C. latrans ochropus – zachodnie Stany Zjednoczone
• C. latrans peninsulae – Meksyk (południowa Kalifornia Dolna)
• C. latrans texensis – południowe Stany Zjednoczone (zachodni Teksas i Nowy Meksyk)
• C. latrans thamnos – północno-środkowa Kanada i wschodnie Stany Zjednoczone
• C. latrans umpquensis – Stany Zjednoczone (północno-zachodnie wybrzeże)
• C. latrans vigilis – południowo-zachodni Meksyk

Charakterystyka

Długość ciała samców i samic 74–94 cm, długość ogona samców 29–36,3 cm, samic 26–34,3 cm; masa ciała samców 7,8–15,8 kg, samic 7,7–14,5 kg^[9]. Prawie cały tułów kojotów pokryty jest szarym włosem szerstnym o długości dochodzącej do 10 cm, którego część szczytowa ma ochronny kolor czarny. Ogon jest również pokryty gęstym włosem o zabarwieniu czarnym. Skóra i futro wykorzystywane jest w futrzarstwie^[6].

Kojot w mitologii i kulturze nowej epoki

Indianie często nazywali kojota „małym wilkiem”. W niektórych wierzeniach indiańskich kojot przedstawiany był jako stworzyciel świata.